Verenigingen voor armenzorg en armoedepreventie in de negentiende eeuw

behoeftige zieken kosteloos op te nemen

Onder de leiding van een diacones uit het Utrechtse moederhuis werd een woonhuis ingericht tot een 'ziekenhuisje' van aanvankelijk slechts 4 bedden. De arts 'Claas Noorduyn voerde geheel kosteloos alle behandelingen uit. (...) In deze inrichting werden alleen opgenomen oude, ziekelijke en zwakke vrouwen, meisjes en kinderen. Het verplegen en de noodzakelijke geneeskundige behandelingen vonden plaats ongeacht ouderdom en geloof.'

Later werd het huis ook opengesteld voor dienstboden.

'Het verplegen en behandelen bleef voor de armen desondanks geheel kosteloos. Dit was de reden waarom men bij de bevolking aandrong op financiële ondersteuning van dit huis'.

dochter- en hulpvereeniging van de Vereeniging het Utrechtsche Diaconessenhuis, opgericht in 1844.

Carl Westhoff, Luthers predikant, en Willem baron van Lynden, vrienden van Groen, de spil van de lokale Reveilkring, die ook met Kaiserswerth contacten onderhield.

Het eerste bestuur was als volgt samengesteld: G. Westhoff, voorzitter, W. van Lijnden, secretaris, H. Slingendonck en de dames A.M. Wyckerheld-Bisdom, geb. van der Brugghen en J.G. Looyen, geb. van Elsbroek, die na bovengenoemde diacones samen het huis bestierden.

Het diaconessenhuis was gelegen Achter de Ezel en kwam uit op de Mariënburg te Nijmegen.

B.F.J. Siebenheller, "Weldoen zij ons doel" 1840-1940. Een eeuw geschiedenis over de gezondheid en het welzijn van de Nijmeegse burgers en het totstandkomen van het Sint Canisius Ziekenhuis-Wilhelmina Ziekenhuis (z.p. 2007).