De Directeur-Generaal van de waterstaat was verantwoordelijk voor het onderhoud van bestaande werken. Hij kreeg de opdracht een plan op te stellen voor de algemene fysieke verbetering van de gesteldheid van het Rijk. Het moest zowel de binnenwateren als de zeewerken, de bruggen en de wegen betreffen. De Directeur-Generaal van de Waterstaat werkte rechtstreeks samen met de Minister van Binnenlandse Zaken, op wiens begroting de waterstaat stond.

Volgens een decreet van 20 januari 1807 bestond de organisatie uit een directeur-generaal, bijgestaan door een Raad van Administratie over de Waterstaat. Deze raad bestond uit vijf leden (administrateurs), een secretaris-generaal en een inspecteur-generaal. Onder de laatste ressorteerden inspecteurs en landmeters volgens een verdeling in districten voor de rivieren en voor de zeehavens en zeegaten. De Minister van Binnenlandse Zaken kon desgewenst de Raad van Administratie bijeenroepen en was dan voorzitter. Voor het overige vergaderde de raad onder voorzitterschap van de directeur-generaal. Besluiten werden er bij meerderheid van stemmen genomen. Bij staking van de stemmen gaf die van de voorzitter de doorslag. De inspecteur-generaal was geen lid van de raad, maar kon wel door de directeur-generaal ter vergadering worden geroepen. De leden van de raad konden door de directeur-generaal met commissies worden belast. De begroting voor de waterstaat en voordrachten in vacatures werden ingediend bij de Minister van Binnenlandse Zaken en ter goedkeuring voorgelegd aan de Koning.

• Archief van de Directeur-Generaal van de Waterstaat, 1807-1808
• Collectie Conrad (Brunings)