Bewerkt door W.A. van Rappard (jaar van publicatie: 1978)

Simon van Slingelandt (1664-1736), groeide op in een adellijke regentenfamilie en was een achterneef van de gebroeders De Witt. In de laatste jaren van zijn leven was Van Slingelandt thesaurier-generaal van de Unie (1725-1727) en raadpensionaris van Holland (1727-1736). Daarvoor was hij 35 jaar werkzaam als secretaris van de Raad van State (1690-1725). De ambitieuze en scherpzinnige Van Slingelandt maakte bij de Raad van State kennis met de Friese bestuurder Sicco van Goslinga (1664-1731), die een vriend van hem zou worden. Tijdens de Spaanse Successieoorlog was Van Goslinga gedeputeerde te velde (vertegenwoordiger van de Staten-Generaal bij het Staatse leger). Na de Vrede van Utrecht werd Van Goslinga ambassadeur aan het Franse hof te Versailles. Ook was hij van 1688 tot aan zijn dood grietman van Franekeradeel. Zowel Van Slingelandt als Van Goslinga poogde de weeffouten in het staatsbestel van de Republiek te verbeteren. Hun briefwisseling, waarvan veel verloren is gegaan, is met name politiek van aard. Het merendeel van de bewaard gebleven correspondentie bevindt zich in het huisarchief Twickel te Delden. De overige brieven liggen in het Nationaal Archief te Den Haag.