Nederland en de Europese integratie, 1950-1986

 
English | Nederlands
S01461
2-11-1960
Samenvatting
Europese politiek van generaal De Gaulle mede n.a.v. de geheime interne Franse nota.
Over het door Nederland te voeren beleid jegens de politieke plannen van de generaal circuleren verkeerde opvattingen. Zo is er een these dat Nederland toegevens moet zijn omdat een krachtig verzet hiertegen zou kunnen leiden tot een échec voor de generaal. Dit zou na o.m. het falen in Algerije kunnen leiden tot zijn aftreden. DIE meent dat dit onjuist is. Een andere theorie is dat men de generaal op het Europese vlak enigszins tegemoet moet komen ten einde sterker te staan in de afwijzing van zijn ideeën m.b.t. de NAVO. Vergeten wordt dat de plannen één geheel vormen en geboren zijn uit één visie en dat toegeven in het Europese vlak de Franse positie in de NAVO slechts zou versterken.
Een andere these is dat we beter ondergeschikt kunnen zijn aan Frankrijk dan gezamenlijk in Europa ten onder te gaan. De werkelijkheid is dat het Franse streven het gevaar inhoudt Europa te verdelen en daarmee te verzwakken.
Naar analogie van Frankrijk zou Nederland een eigen taktiek moeten ontwikkelen. Als onderdeel hiervan zou Nederland zijn ideeën steeds positief moeten formuleren. De belangrijkste elementen zouden kunnen zijn benadrukken van de Europese eenheid, Europa dient alle Europese landen te omvatten, waarin Engeland, Frankrijk en Duitsland de kern vormen, de wens alle vrije democratische landen van Europa te betrekken in de (con)federatie. Daarbij moet Frankrijk gehouden worden aan zijn verklaring dat Engeland bij Europa hoort.
Bij het streven moet nauw contact worden gehouden met de Duitsers. Verder zal Nederland meer accent moeten leggen op de NAVO en de wijze waarop de NAVO kan worden versterkt. Voorts zou de door Frankrijk voorgestane ministerscomités moeten vergaderen in Brussel en de voorbereiding moeten leggen bij Coreper.
Zie ook