Laurey, Henriëtte Sophia Maria (1924-2004)

 
English | Nederlands

© DVN, een project van Huygens ING en OGC (UU). Bronvermelding: Janneke van der Veer, Laurey, Henriëtte Sophia Maria, in: Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland. URL: https://resources.huygens.knaw.nl/vrouwenlexicon/lemmata/data/Laurey [05/01/2018] 

LAUREY, Henriëtte Sophia Maria (geb. Eindhoven 20-12-1924 – gest. Reusel-De Mierden 25-7-2004), dichteres en kinderboekenschrijfster. Dochter van Petrus Paulus Laurey (1889-1972), beroepskeuzeadviseur, en Henriette Gerardina Maria van der Sommen (1890-1978). Henriëtte Laurey trouwde op 8-9-1954 in Haarlem met Antonius Johannes Maria Neelissen (1929-2004), journalist, dichter en programmamaker. Uit dit huwelijk werden 2 dochters geboren.

Henriëtte (Harriet) Laurey werd geboren in Eindhoven als zesde kind in een rooms-katholiek gezin. Ze groeide op met vijf broers en twee zussen. Harriet bleek een fantasierijk kind en verzon net als haar vader graag verhalen, die ze aan kinderen in de buurt vertelde. Na de lagere school ging ze naar de mms op het St. Catharinalyceum in Eindhoven, waar haar leraar Nederlands – literatuurhistoricus Gerard Knuvelder – haar stimuleerde tot het schrijven van verhalen en gedichten. Na haar eindexamen in 1941 volgde ze een eenjarige opleiding tot secretaresse bij Philips.

Liefdesgedichten

Op instigatie van Knuvelder, hoofdredacteur van De Nieuwe Eeuw, debuteerde Harriet Laurey in 1945 in dit katholieke weekblad met het gedicht ‘Laatste gebed’. Daarna publiceerde ze gedichten in letterkundige tijdschriften als Roeping, De Gids en Dietsche Warande. Van september 1946 tot september 1950 werkte ze als secretaresse op het St. Joriscollege, de jongensschool die bestuurlijk een eenheid vormde met het St. Catharinalyceum. In 1950 verhuisde Harriet Laurey naar Amsterdam. Aanvankelijk werkte ze hier op de administratie van een boekwinkel aan het Rokin (waarschijnlijk Scheltema & Holkema), later als secretaresse van professor Albert Kummer, hoogleraar in de geneeskunde. In haar vrije tijd bleef ze gedichten schrijven, vaak over de liefde. In 1950 publiceerde ze haar eerste poëziebundel, getiteld Voorland, dat een cyclus van vier gedichten bevat.

In 1951 maakte Harriet Laurey samen met de dichters Frans Babylon en Lou Vleugelhof de bundel Triple Alliantie. Een jaar later volgde haar bundel Loreley, over het verlies van een grote liefde. In 1954 verscheen Oorbellen, opnieuw met liefdesgedichten, waarmee zij de prijs van de Groot-Kempische Cultuurdagen in Hilvarenbeek won. Succes had ze in 1956 ook bij de Poëzieprijsvraag van de Haarlemse Sociëteit Teisterbant: met haar gedicht ‘Groot Heiligland’ won ze de tweede prijs, en het gedicht werd opgenomen in de uitgave De Haarlemse Heiliglanden. Proeve van topografische poëzie (1956). Van 1953 tot 1960 was ze actief als redactrice van Roeping. Tevens verleende ze in die periode haar medewerking aan Nieuwe Stemmen.

Via Sociëteit Teisterbant, waarvan ze inmiddels lid was geworden, leerde Laurey in 1954 de eveneens uit Noord-Brabant afkomstige journalist en dichter Ton Neelissen kennen, met wie ze zich verloofde. Hun burgerlijk huwelijk volgde op 8 september 1954, de kerkelijke inzegening was op 19 februari 1955 in de Begijnhofkapel te Amsterdam. Het echtpaar ging wonen in Haarlem. Kort daarna verscheen hun gezamenlijke bundel liefdesgedichten Onder de Roos (1955).

Kinderboeken

Na de geboorte van twee dochters – Bernadette (1959) en Catalien (1961) – ging Harriet Laurey op advies van Jan Bernhard van Ulzen, directeur van uitgeverij Holland, verhalen en gedichten voor jonge kinderen schrijven. Dat deed ze vooral ’s avonds, want haar gezin ging voor. ‘Ik ben een zondagsschijfster’, zei ze zelf, waarmee ze haar schrijverschap als een vorm van vrijetijdsbesteding karakteriseerde. In 1956 verscheen haar eerste kinderboek, Tovertje Konijn en Haasje Repje, een antropomorfisch verhaal voor jonge kinderen. Daarna volgde in 1958 Sinterklaas en de struikrovers, een humoristisch verhaal voor kinderen van vier tot acht jaar. Het boek werd in 1959 bekroond als Kinderboek van het Jaar (voorloper van de Gouden Griffel). Van 1962 tot en met 1966 zat ze zelf in de jury van deze prijs, terwijl ze in 1964 ook jurylid was bij de P.C. Hooft-prijs.

Rond 1967 verhuisde het gezin Neelissen-Laurey naar Overveen. Twee jaar later, in 1969, kwam Laurey met Verhalen van de spinnende kater, een boek met een sprookjesachtige raamvertelling over een scheepskat dat in 1970 werd uitgeroepen tot Kinderboek van het Jaar. In dat jaar maakte ze eveneens deel uit van de jury voor de Staatsprijs voor Kinder- en Jeugdliteratuur. Behalve kinderverhalen schreef Laurey gedichten voor kinderen, wat resulteerde in bundels als Zeg vlinderman… (1961) en Kinderversjes (1976). Net als in haar verhalen speelt de natuur, vooral de dierenwereld, in haar kinderpoëzie een grote rol. Ook schreef ze de instructieve prentenboeken Rondjes en vlakjes (1966) en Stad en land (1973), werkte ze mee aan schoolleesseries als De Trapeze en Van A tot Z en bewerkte ze verhalen en gedichten uit het Engels, Duits en Frans – De kleine Muck (1969) van W. Hauff en Sprookjes van Andersen (1975).

In 1985 kreeg de man van Harriet Laurey een baan aan de School voor Journalistiek in Tilburg en verhuisden ze naar Lage Mierde in Noord-Brabant. In haar laatste levensjaren bewerkte Laurey af en toe nog kinderboeken, onder meer voor uitgeverij Unieboek. In 2002 kreeg ze een herseninfarct, met een eenzijdige verlamming tot gevolg. Harriet Laurey overleed op 25 juli 2004 in haar woonplaats; vijf dagen later werd ze gecremeerd in Eindhoven.

Betekenis

Harriet Laurey publiceerde ruim tachtig titels en is vooral bekend geworden als schrijfster en vertaalster van sprookjesachtige kinderboeken, een genre waarmee ze naar eigen zeggen in contact bleef met haar eigen ‘kind-zijn’. In het voorwoord bij De mooiste sprookjes uit alle landen (1968) van Antoon Coolen schreef ze: ‘Het sprookje is zelf een kind. Het heeft de onverbasterde, roekeloze wijsheid, die de wijsheid van kinderen is’. Ze was van mening dat het lezen van sprookjes en fantasieverhalen kinderen bewust kan maken van de grens tussen recht en onrecht. Zowel haar poëzie voor volwassenen als haar werk voor kinderen werden positief gewaardeerd, vooral vanwege de toegankelijkheid, de humor en het poëtisch taalgebruik. Een enkele recensent had kritiek op het feit dat in de meeste verhalen en gedichten voor kinderen een te mooie, idyllische wereld is geschilderd.

Naslagwerken

Lexicon jeugdliteratuur; Linders.

Archivalia

  • Centraal Bureau voor Genealogie, Den Haag: persoonskaart.
  • Letterkundig Museum, Den Haag: collecties L00278 en Harriet Laurey.

Publicaties

  • De dichter en de geboorte (Haarlem z.j. [1958]).
  • In het land van Sim Salabim (Brugge 1961).
  • Ongeveertje (Amsterdam 1961).
  • De geheimen van Turilan (Amsterdam 1962).
  • Blauw en rood (Haarlem 1966).
  • In het land van Alles-kan (Utrecht 1967).
  • Alle voetjes dansen (Haarlem 1968).
  • De verdwenen parelbloem (Haarlem 1971).
  • Dierenverhalen (Haarlem 1975).
  • Klein beestenboek (Haarlem 1982).

Literatuur 

  • Anoniem, ‘De Bruid van Morgen. Harriët Laurey’, De Tijd, 18-2-1955.
  • M.M., ‘Het boek’, Algemeen Handelsblad, 24-6-1955.
  • Jan Elemans, ‘Onder de roos en er in’, De Tijd, 16-7-1955.
  • [Anoniem], ‘Een dichteres en het sprookje. Harriet Laurey – poëzie in het huwelijk’, De Telegraaf, 1-10-1955.
  • Herman Hofhuizen, ‘Harriet Laurey. Het verblijdend natuurlijke’, De Tijd, 4-5-1957.
  • Stan Huygens, ‘Met 1000 gulden naar het land van Sinterklaas’, De Telegraaf, 30-10-1959.
  • Conny Sluysmans, ‘Harriet Laurey won de prijs voor Het Kinderboek van het Jaar’, De Telegraaf, 21-10-1970.
  • F. Daalder en I. Daalder-Schripsema, Van wormcruyt met suycker tot jeugdliteratuur (Purmerend 1971) 35-36, 195.
  • Ineke Boland, Harriet Laurey (Den Haag 1977).
  • Jan van Coillie, Van lapjeskat tot liegbeest. Dertig jaar poëzie voor kinderen in Nederland en Vlaanderen (Den Haag 1982) 107-109.
  • Jan van Coillie e.a., red., Encyclopedie van de jeugdliteratuur (Baarn/Groningen 2004) 206, 304, 338.
  • Ed Schilders, ‘In memoriam Harriet Laurey’ [URL: http://www.cubra.nl/dodenakker/laurey.htm; geraadpleegd 18-5-2016].
  • Lauran Toorians, ‘Van lyrische poëzie naar bekroonde kinderboeken: Harriet Laurey, “zondagsschrijfster”’ [URL: http://www.cubra.nl/brabantliterairtoorians/02laurey.htm; geraadpleegd 18-5-2016].

Illustratie

Harriet Laurey,door Barend Rijdes, 1958 (Literatuurmuseum, Den Haag).

Auteur: Janneke van der Veer

laatst gewijzigd: 05/01/2018

De datum onder dit biografisch lemma geeft aan wanneer er voor het laatst aanvullingen en/of correcties in het stuk zijn doorgevoerd. Met ingang van 2023 is het project afgesloten.