De Directeur-Général de la Police en Hollande, zetelend te Amsterdam, diende de handhaving van orde en zekerheid, en hield zich met name ook met het vreemdelingenverkeer bezig. Van belang waren onder andere de "esprit public des habitans", de handel, de conscriptie. de douanelinies, de voedselvoorziening, de pers, het onderwijs en politieke en godsdienstige verenigingen. De directeur-général stond onder toezicht van de conseiller d' état aan wie het Premier Arrondissement de la Police Générale, waartoe Hollande behoorde, was toegewezen. De directeur-général viel echter wat zijn werkzaamheden betreft onder de directe verantwoorlijkheid van de Ministre de la Police Générale. Voor de uitoefening van zijn taken had de directeur-général ook de beschikking over de Garde Nationale en de Gendarmerie.

Op 18 oktober 1810 werd vastgesteld dat onder gezag van de Directeur-Général de la Police en Hollande vier commissaires-généraux werkzaam zouden zijn, een in Rotterdam voor het Département des Bouches-de-la Meuse, een in Emden voor het Département de l' Ems-Oriental, een op Texel voor het Département du Zuyderzée en een in Hardenberg voor het Département des Bouches-de-l' Issel (de laatste werd in maart 1811 vervangen door één commissaire-général in Münster, dus buiten Hollande). Omdat vervolgens Ems-Oriental eveneens aan Hollande werd onttrokken en in Den Helder een commissaire spécial kwam te zetelen, bleef uiteindelijk alleen de commissaire-général in Rotterdam over. Met decreten van 23 oktober 1811 en 23 januari 1812 kwam het totaal van de commissaires spéciaux, die onder andere zetelden in Den Helder, op Texel, in Den Haag, in Dokkum, in Delfzijl, in Hellevoetsluis en op Goeree, op negen. Zij hielden vooral toezicht op de kusten. Bovendien werden in steden en dorpen commissaires particuliers benoemd. Amsterdam was in twaalf districten verdeeld, elk met een commissaire de police.