Redemptoristinnen
| Naam | Redemptoristinnen |
| Naamsvarianten |
|
| Periode | 1731-2011 |
| Denominatie | rooms-katholiek |
| Org | Missie |
| Korte geschiedenis | De orde In 1731 stichtte Giulia Crostarosa (1696-1755) in Scala (Italië) een klooster voor vrouwen. Nadat zij Alfonsus de Liguori ervan had overtuigd dat er een mannelijke tegenhanger moest komen, stichtte hij de Congregatie van de Allerheiligste Verlosser, ook wel de Redemptoristen genaamd. De paus keurde vrouwelijke orde in 1750 goed. De Redemptoristinnen zijn sinds 1851 in Nederland gevestigd. Achtereenvolgens werden kloosters gesticht in Wittem (provincie Limburg; 1851), Velp bij Grave (provincie Noord-Brabant; 1858) en Sambeek (provincie Noord-Brabant; 1874). In de twintigste eeuw breidde de orde zich over de vijf continenten uit. In 1937 telde de orde 27 kloosters en ongeveer 800 leden. De orde is contemplatief ingesteld en kent het strenge pauselijke slot.
De missie Vanuit het klooster in Brugge werd in 1921 een missie in Brazilië opgezet. Het aandeel van Nederlandse zusters hierin is niet duidelijk. In Japan werkten Redemptoristinnen vanaf 1949. Specifiek Nederlands was de stichting in Nishi-Maizuru in Japan, in 1949 gesticht vanuit Velp. Dit klooster verhuisde in 1953 naar Maizuru-Shi. Vanuit Velp werkten Nederlandse zusters in het diocees Osaka. In 1969 is deze stichting in Japan opgeheven. Vanaf 1949 waren er eveneens Redemptoristinnen actief in Argentinië. De stichting Manuel Ocampo in Quilmes werd vanuit Velp opgericht in samenwerking met het klooster in Gars (Oostenrijk). In 1950 verhuisde men tijdelijk naar Buenos Aires, maar in 1951 keerden de zusters weer terug naar Quilmes.
Alle informatie is, tenzij anders vermeld, geput uit: Katholieke Encyclopaedie 1937, lemma 'Redemptoristinnen', Willemsen, I, par. 2-50, Pius-almanak 1960/61, 387 en 439, Inleiding op de inventaris en email van Monique Roelofs, 2 juli 2009. |
| Organisatie | De orde De ontwerpregel die Crostarose zelf had opgesteld werd herzien door de begeleider van het klooster te Scala, Thomas Falcoia. Vervolgens kwamen met de hulp van Alfons de Liguori de constituties tot stand. De orde verkreeg pauselijke goedkeuring in 1750. Elk klooster was in principe autonoom en kende een eigen postulaat en noviciaat. Strenge clausuur vormde de basis van dit kloosterleven. Het contact met de buitenwereld verliep via daartoe aangestelde zusters die 'buitenmeisjes' werden genoemd. Zij fungeerden als portierster en ontvingen gasten. Om de drie jaar vond de zogenaamde 'ambtsverwisseling' plaats, waarbij de taken van de zusters wisselden. De rechtspersoon is de Stichting van het Klooster van de H. Alfonsus van de Orde van de Allerh. Verlosser, Velp.
Alle informatie is, tenzij anders vermeld, geput uit: Pius-almanak 1960/61, 387, Enquete 1987, Inleiding op de inventaris op de website van het Erfgoedcentrum Nederlands Kloosterleven in St. Agatha. |
| Doelstelling | De doelstelling van de orde is beschouwend. De zusters kenden het zogenaamd pauselijk slot. In een beschouwend leven moesten de zusters uiting geven aan de verlossende liefde van Jezus. Hun leven van gebed en opoffering moest Gods zegen over henzelf en het missiewerk van de Redemptoristen afsmeken. De zusters waren naast deze contemplatieve gerichtheid toch actief in onderwijs, gezondheidszorg en missiewerk. Naast werkzaamheden op deze drie terreinen zetten de zusters zich ook in voor het vervaardigen en herstellen van kerkelijke gewaden en het leveren van hosties. |
| Taken en activiteiten |
|
| Continenten |
|
| Lokatie |
|
| Selectie uit de literatuur |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Periodieken |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Interviews | 1 interview: 154 |
| Meer over het archief |
|
||||||||||||||||||||
| Verwijzing naar andere archiefvormers | |||||||||||||||||||||
| Informatiewaarde | Gering |
Geschiedenis
| Korte geschiedenis | De orde In 1731 stichtte Giulia Crostarosa (1696-1755) in Scala (Italië) een klooster voor vrouwen. Nadat zij Alfonsus de Liguori ervan had overtuigd dat er een mannelijke tegenhanger moest komen, stichtte hij de Congregatie van de Allerheiligste Verlosser, ook wel de Redemptoristen genaamd. De paus keurde vrouwelijke orde in 1750 goed. De Redemptoristinnen zijn sinds 1851 in Nederland gevestigd. Achtereenvolgens werden kloosters gesticht in Wittem (provincie Limburg; 1851), Velp bij Grave (provincie Noord-Brabant; 1858) en Sambeek (provincie Noord-Brabant; 1874). In de twintigste eeuw breidde de orde zich over de vijf continenten uit. In 1937 telde de orde 27 kloosters en ongeveer 800 leden. De orde is contemplatief ingesteld en kent het strenge pauselijke slot.
De missie Vanuit het klooster in Brugge werd in 1921 een missie in Brazilië opgezet. Het aandeel van Nederlandse zusters hierin is niet duidelijk. In Japan werkten Redemptoristinnen vanaf 1949. Specifiek Nederlands was de stichting in Nishi-Maizuru in Japan, in 1949 gesticht vanuit Velp. Dit klooster verhuisde in 1953 naar Maizuru-Shi. Vanuit Velp werkten Nederlandse zusters in het diocees Osaka. In 1969 is deze stichting in Japan opgeheven. Vanaf 1949 waren er eveneens Redemptoristinnen actief in Argentinië. De stichting Manuel Ocampo in Quilmes werd vanuit Velp opgericht in samenwerking met het klooster in Gars (Oostenrijk). In 1950 verhuisde men tijdelijk naar Buenos Aires, maar in 1951 keerden de zusters weer terug naar Quilmes.
Alle informatie is, tenzij anders vermeld, geput uit: Katholieke Encyclopaedie 1937, lemma 'Redemptoristinnen', Willemsen, I, par. 2-50, Pius-almanak 1960/61, 387 en 439, Inleiding op de inventaris en email van Monique Roelofs, 2 juli 2009. |
| Organisatie | De orde De ontwerpregel die Crostarose zelf had opgesteld werd herzien door de begeleider van het klooster te Scala, Thomas Falcoia. Vervolgens kwamen met de hulp van Alfons de Liguori de constituties tot stand. De orde verkreeg pauselijke goedkeuring in 1750. Elk klooster was in principe autonoom en kende een eigen postulaat en noviciaat. Strenge clausuur vormde de basis van dit kloosterleven. Het contact met de buitenwereld verliep via daartoe aangestelde zusters die 'buitenmeisjes' werden genoemd. Zij fungeerden als portierster en ontvingen gasten. Om de drie jaar vond de zogenaamde 'ambtsverwisseling' plaats, waarbij de taken van de zusters wisselden. De rechtspersoon is de Stichting van het Klooster van de H. Alfonsus van de Orde van de Allerh. Verlosser, Velp.
Alle informatie is, tenzij anders vermeld, geput uit: Pius-almanak 1960/61, 387, Enquete 1987, Inleiding op de inventaris op de website van het Erfgoedcentrum Nederlands Kloosterleven in St. Agatha. |
| Doelstelling | De doelstelling van de orde is beschouwend. De zusters kenden het zogenaamd pauselijk slot. In een beschouwend leven moesten de zusters uiting geven aan de verlossende liefde van Jezus. Hun leven van gebed en opoffering moest Gods zegen over henzelf en het missiewerk van de Redemptoristen afsmeken. De zusters waren naast deze contemplatieve gerichtheid toch actief in onderwijs, gezondheidszorg en missiewerk. Naast werkzaamheden op deze drie terreinen zetten de zusters zich ook in voor het vervaardigen en herstellen van kerkelijke gewaden en het leveren van hosties. |
| Taken en activiteiten |
|
Geografie
| Continenten |
|
| Lokatie |
|
Niet-archivalische bronnen
| Selectie uit de literatuur |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Periodieken |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Interviews | 1 interview: 154 |
Het archief
| Meer over het archief |
|
||||||||||||||||||||
| Verwijzing naar andere archiefvormers | |||||||||||||||||||||
| Informatiewaarde | Gering |