Raptim
| Naam | Raptim |
| Naamsvarianten |
|
| Periode | 1949-2011 |
| Denominatie | rooms-katholiek |
| Org | Missie |
| Korte geschiedenis | Tot aan het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog reisden missionarissen meestal per boot. In 1949 nam de witte pater G.W.M. van der Ven, het initiatief om een organisatie te stichten die charters in zou kopen voor missionarissen. Door gezamenlijk in te kopen kon men kosten besparen. De start was traag omdat de congregaties aarzelend stonden tegenover dit vooruitstrevende initiatief. Raptim charterde vliegtuigen van andere maatschappijen en vloog aanvankelijk vooral op Afrika, later ook op andere landen zoals Indonesië. Een poging in de jaren vijftig vanuit Rome ondernomen om het bedrijf te internationaliseren liep in 1969 op niets uit, waarna de aanpak commerciëler werd. Het aantal vervoerde reizigers nam toe van 7.000 in 1973 tot 21.000 in 1979 (Verhoef, Een bevlogen onderneming, 276). De organisatie ging ook diensten verlenen aan zendelingen en ontwikkelingswerkers. Steeds was er een spanningsveld tussen idealisme en commercie. Later ontstonden in andere landen dergelijke reisbureaus onder dezelfde naam. De economisch historicus Verhoef karakteriseert Raptim als 'een organisatie met activiteiten van profane aard die met behulp van levensbeschouwelijke waarden werden gelegitimeerd.' (Verhoef, Een bevlogen onderneming, 278). |
| Organisatie | Volgens de in 1950 notariëel verleden akte van stichting bestond het bestuur uit vijf leden, waarvan tenminste drie leken moesten zijn en één lid moest worden gekozen uit een missionerende congregatie. Daarnaast was er een uit leken en geestelijken bestaande raad van beheer en een directie. In 1956 werd de stichting omgezet in een naamloze vennootschap (reisbureau) en een coöperatieve vereniging (charterbedrijf). Na 1970 expandeerde het bedrijf sterk. In 1980 werden drie BV's gevormd. Verhoef spreekt van een multinationale onderneming. De organisatie bestaat nog en is gevestigd in Tilburg (Verhoef, Een bevlogen onderneming). |
| Doelstelling | Tot de doelstellingen behoorden: ‘a) reisfaciliteiten bieden aan hen die zich voor het heil van de mensheid inzetten via non-profit-organisaties hier en in ontwikkelingslanden in het bijzonder b) dienst aan kerken overzee’ (Willemsen OV29) Tot de doelstelling behoorde ook de exploitatie van reisbureaus. Raptim was een non-profit-organisatie. |
| Taken en activiteiten |
|
| Continenten |
|
| Lokatie |
|
| Selectie uit de literatuur |
|
||||||||||||||||||||
| Periodieken |
|
| Meer over het archief |
|
||||||||||||||
| Verwijzing naar andere archiefvormers |
Geschiedenis
| Korte geschiedenis | Tot aan het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog reisden missionarissen meestal per boot. In 1949 nam de witte pater G.W.M. van der Ven, het initiatief om een organisatie te stichten die charters in zou kopen voor missionarissen. Door gezamenlijk in te kopen kon men kosten besparen. De start was traag omdat de congregaties aarzelend stonden tegenover dit vooruitstrevende initiatief. Raptim charterde vliegtuigen van andere maatschappijen en vloog aanvankelijk vooral op Afrika, later ook op andere landen zoals Indonesië. Een poging in de jaren vijftig vanuit Rome ondernomen om het bedrijf te internationaliseren liep in 1969 op niets uit, waarna de aanpak commerciëler werd. Het aantal vervoerde reizigers nam toe van 7.000 in 1973 tot 21.000 in 1979 (Verhoef, Een bevlogen onderneming, 276). De organisatie ging ook diensten verlenen aan zendelingen en ontwikkelingswerkers. Steeds was er een spanningsveld tussen idealisme en commercie. Later ontstonden in andere landen dergelijke reisbureaus onder dezelfde naam. De economisch historicus Verhoef karakteriseert Raptim als 'een organisatie met activiteiten van profane aard die met behulp van levensbeschouwelijke waarden werden gelegitimeerd.' (Verhoef, Een bevlogen onderneming, 278). |
| Organisatie | Volgens de in 1950 notariëel verleden akte van stichting bestond het bestuur uit vijf leden, waarvan tenminste drie leken moesten zijn en één lid moest worden gekozen uit een missionerende congregatie. Daarnaast was er een uit leken en geestelijken bestaande raad van beheer en een directie. In 1956 werd de stichting omgezet in een naamloze vennootschap (reisbureau) en een coöperatieve vereniging (charterbedrijf). Na 1970 expandeerde het bedrijf sterk. In 1980 werden drie BV's gevormd. Verhoef spreekt van een multinationale onderneming. De organisatie bestaat nog en is gevestigd in Tilburg (Verhoef, Een bevlogen onderneming). |
| Doelstelling | Tot de doelstellingen behoorden: ‘a) reisfaciliteiten bieden aan hen die zich voor het heil van de mensheid inzetten via non-profit-organisaties hier en in ontwikkelingslanden in het bijzonder b) dienst aan kerken overzee’ (Willemsen OV29) Tot de doelstelling behoorde ook de exploitatie van reisbureaus. Raptim was een non-profit-organisatie. |
| Taken en activiteiten |
|
Geografie
| Continenten |
|
| Lokatie |
|
Niet-archivalische bronnen
| Selectie uit de literatuur |
|
||||||||||||||||||||
| Periodieken |
|
Het archief
| Meer over het archief |
|
||||||||||||||
| Verwijzing naar andere archiefvormers |