Repertorium van Nederlandse zendings- en missie-archieven 1800-1960

'Zijn nalatenschap bestaat uit ruim vijftig publicaties, prenten, een grote collectie met geluidsopnames van werkliederen, muzik di zumbi, verhalen en duizenden voorwerpen. Hij verzamelde samen met zijn vriend Elis Juliana vanaf de jaren vijftig op Curaçao, Bonaire, Aruba en Saba. De collectie die zij terecht 'Nos propiedat' [Ons eigendom] noemden, bevat te veel om op te noemen: amuletten, zwepen, molenstenen, muziekinstrumenten, religieuze voorwerpen, ook voodoo en brua. Dankzij hun gerichte verzamelwoede kunnen wetenschappers nog jaren vooruit. Onderzoekers naar de ontwikkeling van het Gueni, slaventaal uit Guinea in Afrika, naar het Papiamento of naar volksreligie, kunnen niet zonder de collectie-Brenneker, die in handen is gegeven van het National Archeological Anthropological Memory Management, het Curaçaos Museum en het Museo Tula in landhuis Knip, de Openbare Bibliotheek en het Nationaal Archief.'  (uit: Ton de Jong en Norbert Hendrikse, De gezegende erfenis. Nalatenschap van 1200 Nederlandse religieuzen op Curaçao (2008) 49).

Stukken van en over Brenneker zijn ook te vinden in het archief van de orde waartoe hij behoorde. Het Erfgoedcentrum Nederlands Kloosterleven in St. Agatha heeft het archief van de Nederlandse provincie van de Dominicanen in bruikleen. Een aanzienlijk deel bestaat uit publicaties en foto's. Het archief kent verschillende niveaus: van de orde als geheel afdalend tot aan het niveau van overleden en/of uitgetreden medebroeders. Het bestuursarchief is vanaf rond 1800 gevormd, omdat toen provinciaal-overste in Nederland kwam wonen. Grote delen van het bestuursarchief zijn verloren gegaan tijdens een brand in 1933 en bij de bevrijding van Nijmegen in 1944, zodat een zeer groot deel, dat de periode ca 1870 tot 1945 bestrijkt, ontbreekt. Het het archief is nog niet afgesloten: het lopend archief berust in Berg en Dal, evenals oude toegangen (www.archieven.nl - Dominicanen, geschiedenis archief, geraadpleegd op 7 juli 2009). Er is materiaal uit de Antillen overgebracht naar het provinciaal archief (Monteiro, Gods predikers, 39). Vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw ontwikkelde de orde meer historisch besef, wat tot uiting kwam in het bijhouden van kronieken en statistieken en archivering. Het bestuur achtte zich voor deze zaken verantwoordleijk. Vanaf 1872 werd een archivaris en kroniekschrijver aangesteld, hoewel het nooit een aanzienlijk ambt is geworden. Vanaf die tijd is het provinciearchief ontstaan. De aandacht ging daarbij lang uit naar de Middeleeuwse geschiedenis van de orde. Verzamelen en bewaren kregen meer aandacht dan beschrijven (Monteiro, Gods predikers, 29-30). Latijn is tot in de jaren zestig de officiële voertaal binnen de orde geweest, wat bijvoorbeeld terug te zien is in de verslagen van de kapittels (Monteiro, Gods predikers, 39). Persoonlijke archivalia van broeders zijn niet overvloedig aanwezig, omdat uit nalatenschappen strikt persoonlijke stukken uit nalatenschappen werden verwijderd en daarna werden vernietigd of teruggegeven aan de familie. Deze procedure werd echter niet consistent gevolgd. De persoonsdossiers wisselen derhalve in omvang en samenstelling. De verschillen zijn vaak te herleiden tot de rol binnen de orde: van paters is meestal meer bewaard dan van broeders, van professoren meer dan van pastoors en van missionarissen minder dan honkvaste medebroeders in Nederland (Monteiro, Gods predikers, 41).

'His heritage consists of more than fifty publications, pictures, a large collection with sound records of work songs and thousands of objects. He collected together with his friend Elis Juliana from the 1950s onwards on Curacao, Bonaire, Aruba and Saba. The collection they called 'Nos propiedat' [Our property] contains too much to mention: amulets, whips, millstones, music instruments, religious objects, also voodoo and brua. Thanks to their collector's mania with a specific purpose, scholars will be busy for years. Researchers of the development of the Gueni, a slave language from Guinea in Africa, Papiamento or the local religion should not miss the Brenneker collection, which has been handed over to the National Archeological Anthropological Memory Management, the Curaçao Musem and the Museo Tula in the Knip estate, the Public Library and the National Archive' (from: Ton de Jong and Norbert Hendrikse,

(2008) 49).

Documents from and about Brenneker can also be found in the archive of the order he belonged to. The Centre for the Heritage of Religious Life in the Netherlands in St. Agatha possesses the archive of the Dutch province of the Dominicans on loan. A considerable part consists of publications and photographs. The archive has several levels: from the order as a whole going down to the level of brothers who have died and/or have left. The management archive was created around 1800, because the provincial superior took up residence in the Netherlands then. Large parts of the management archive perished during a fire in 1933 and during the liberation of Nijmegen in 1944, so a very large part, which covers the period c. 1870 to 1945, is missing. The archive has not been closed yet: the current archive is in Berg en Dal, as are old entries (

- Dominicanen, history of the archive, consulted on 7 July 2009). Material from the Antilles has been brought to the provincial archive (Monteiro,

, 39). From the second half of the nineteenth century, the

order developed more interest in its history, which found expression in chronicles and statistics and the creation of archives. The management considered itself responsible. From 1872 an archivist and writer of the chronicle was appointed, although this job never acquired a distinguished reputation. From that time onwards the provincial archive has grown. Most attention was paid for a long time to the medieval history of the order. Collecting and preserving received more attention than describing (Monteiro,

, 29-30). The personal archives of the brothers are not abundant, because documents that were strictly personal were removed from inheritances to be destroyed or given back to the family. This procedure, however, was not followed consistently. So the personal files vary with regard to volume and composition. The differences can often be deduced from the role within the order: papers from fathers have often been preserved better than those from brothers, those from professors more than those from vicars, and those from missionaries less than those from stay-at-home colleagues in the Netherlands (Monteiro,

, 41).

De eigenaar van het archief is de Nederlandse provincie van de orde der Dominicanen. De beheerder is de stichting Erfgoedcentrum Sint Aegten. Het archief is in bewaring gegeven aan Klooster Sint Aegten, Erfgoedcentrum Nederlands Kloosterleven (ENK). In principe zijn alle stukken vrij toegankelijk voor wetenschappelijk onderzoek. Uitzondering daarop zijn dossiers die over personen gaan. Zij zijn pas toegankelijk 30 jaar na het overlijden van de betrokken persoon. Vrij toegankelijk voor studie, niet toegankelijk voor genealogisch onderzoek. De niet toegankelijke stukken zijn in de inleiding beschreven. Voor inzage van die genoemde stukken moet een gemotiveerd verzoek tot toestemming ingediend worden. Hierover kan men informatie inwinnen bij het Erfgoedcentrum (www.archieven.nl - Dominicanen 29-06-2009).

8.7  Persoonsdossiers en persoonsarchieven

8.7.1  Series met betrekking tot meerdere personen

8307  Pater P.H.F. Brenneker op. Geboren 1912; gewijd 1937; overleden 1996. Kloosternaam: Vitus. Roepnaam: Paul