© DVN, een project van Huygens ING en OGC (UU). Bronvermelding: Emma Los, Baars, Hillegonda, in: Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland. URL: https://resources.huygens.knaw.nl/vrouwenlexicon/lemmata/data/Baars [22/02/2018]
BAARS, Hillegonda, vooral bekend als Gonnie Baars (geb. Amsterdam 21-11-1947 – gest. Amsterdam 22-2-2000), zangeres en presentatrice. Dochter van Arent Baars (1920-1996), vertegenwoordiger platenmaatschappij en pianist, en Hilletje Hendrika van der Ven (1918-2007). Gonnie Baars trouwde op 3-2-1969 in Amsterdam met Rudolf van Egmond (geb. 1946), platenpromotor. Dit huwelijk, dat in 1974 eindigde in een scheiding, bleef kinderloos.
Hillegonde
(Gonnie) Baars groeide met haar drie jaar oudere zus (Carry) op in een muzikaal
gezin aan de Nieuwe Prinsengracht in Amsterdam. Haar vader werkte bij platenmaatschappij
Artone in Haarlem en was pianist-entertainer. Al in 1962 bracht Artone de eerste
plaatjes van Gonnie Baars uit: Twee
kleine Italiaantjes, een vertaling van de Songfestivalhit van Conny
Froboess, en In geen honderdduizend jaar.
De kritiek was niet mals. Volgens de Leeuwarder
Courant (12-1-1963) moest ze haar uitspraak verbeteren en zou zangles ook
geen kwaad kunnen. Gonnie was veertien en zat nog op de ulo.
‘Alle leuke jongens…’
Dankzij de connecties van haar vader maakte Gonnie Baars in 1963 ook haar debuut als radiopresentatrice. Aart Baars kwam regelmatig in Hilversum om grammofoonplaten te promoten en toen de KRO een dj zocht voor het nieuwe programma Tienersclub, werd Gonnie daarvoor gevraagd. De spontane, ontwapenende tiener deed het goed, en mocht een jaar later ook het muziekprogramma Coda presenteren. Ze was op slag een nationale beroemdheid, terwijl ze overdag nog in de schoolbanken zat.
Na haar eindexamen (1965) bleef Gonnie zingen, vooral Nederlandstalig. Haar grootste hit had ze in 1967 met Alle leuke jongens willen vrijen (maar ’t stadhuis is er niet bij). Met het liedje Ik wil van alles haalde ze in 1968 de vierde en daarmee laatste plaats van het Nationaal Songfestival. Gonnie Baars was een liefhebster van ongecompliceerde gezelligheid en vrolijke liedjes, aldus Het Parool in 2000: ‘Er is al zoveel narigheid dat ik in mijn liedjes maar het liefste zoveel mogelijk zonneschijn stop’. Ze had volop werk: het was de tijd van de variétéshows en overal in het land werden feestavonden gehouden waar artiesten optraden. Tienerzangeressen als Ria Valk en Gonnie Baars bleken populaire publiekstrekkers.
Vanaf 1967 trad Gonnie Baars ook op in tv-shows en in het theater met komisch duo De Mounties. In 1969 trouwde ze met platenpromotor en producer Ruud van Egmond, die haar vanuit hun Bijlmerflatje naar al haar optredens reed. Enkele keren per week trad ze op, voor voetbalclubs en op zakenfeesten, bruiloften en andere partijen. Ze speelde het liefst eigen werk, maar nieuwe hits bleven uit. In 1971 kwam Baars met zanger Ronnie Tober nog in de publiciteit, als helft van het gelegenheidsduo Gonnie en Ronnie. Ze behoorden tot de vaste kern van het NCRV-programma Met liedjes het land in. Haar oude platenmaatschappij Artone bracht daarop een verzamelelpee uit van haar werk, maar de verkoop viel tegen. In 1974 scheidde ze van haar man. Een jaar later ging ze met andere Hollandse artiesten mee op een cruise naar de Canarische Eilanden.
Gonnie Baars bleef regelmatig Nederlandstalige liedjes op de plaat zetten, maar het grote publiek luisterde steeds meer naar Engelstalige pop en rock, en zo miste ze de aansluiting. Ook de langspeelplaat Gonnie (1979), met nieuwe liedjes, werd een flop. Toen het blad Story haar in 1988 interviewde, zei ze het wel jammer te vinden dat de gouden jaren voorbij waren, maar: ‘Je weet gewoon dat het er aan zit te komen. Je kunt nu eenmaal niet je hele leven populair blijven’.
In de jaren negentig was Baars een actieve pleitbezorgster voor de SON, de Senioren Omroep Nederland, die tevergeefs een plaatsje probeerde te veroveren binnen het publieke bestel. Ze werkte mee aan de actie-cd Laat nu de SON maar komen. Daarnaast trad ze in 1999 op met het cabaretgezelschap Oud Amsterdam, dat een nostalgisch programma maakte waarin ook Baars haar oude hits ten gehore bracht. Op 22 februari 2000 overleed Gonnie Baars op 52-jarige leeftijd aan een hartstilstand.
Reputatie
Naar aanleiding van de plotselinge dood van Gonny Baars plaatsten diverse kranten necrologieën over haar als de typisch Nederlandse tienericoon van de jaren zestig. Ze is vooral bekend geworden met haar tienerhit Alle jongens willen vrijen. Het liedje stond maar zes weken in de Top Veertig en kwam niet hoger dan de dertigste plaats, maar is toch uitgegroeid tot een klassieker van het Nederlandstalige lied.
Naslagwerken
Muziekencyclopedie.
Werk
Voor een discografie van Gonnie Baars op dutchcharts.nl [URL: http://dutchcharts.nl/showinterpret.asp?interpret=Gonnie+Baars; geraadpleegd 12-6-2016].
Literatuur
- De Telegraaf, 25-4-1964.
- Leidse Courant, 22-2-1972; 27-4-1972; 2-2-1973.
- Dagblad van het Noorden, 24-2-2000.
- Algemeen Dagblad, 26-2-2000.
- Het Parool, 26-2-2000.
- Jan Hof, En dan nu uw aandacht voor… Opkomst, glorie, verval van het Nederlandse variété (Rijswijk 2001).
Illustratie
Gonnie Baars, door onbekende fotograaf, 1974 (Hollandse Hoogte/Instituut voor Beeld en Geluid).
Auteur: Emma Los
laatst gewijzigd: 22/02/2018
De datum onder dit biografisch lemma geeft aan wanneer er voor het laatst aanvullingen en/of correcties in het stuk zijn doorgevoerd. Met ingang van 2023 is het project afgesloten.