Brokken, Cornelia Maria (1932-2016)

BROKKEN, Cornelia Maria (geb. Breda 3-12-1932 – gest. Laren, N.H. 31-5-2016), zangeres, advocaat, rechter. Dochter van Hendrik Brokken (1906-?), stoffenverver, later eigenaar van een stomerij, en Cornelia Büch (ca.1908-1967). Corry Brokken trouwde (1) op 11-9-1956 in Amsterdam met Cornelis See (1934-1985), jazzdrummer; (2) na echtscheiding (1961) op 2-12-1968 in Bussum met Reindert Sleeswijk (1907-1978), theaterproducent; (3) na echtscheiding (1977) op 11-3-1978 in Utrecht met Jan Meijerink (geb. 1934), advocaat. Uit huwelijk (1) werd 1 dochter geboren.

Corry Brokken was de oudste van vier in een katholiek gezin. De vader, die een eigen stomerij had, was een drankzuchtige NSB’er, en na 1945 zat hij anderhalf jaar in kamp Vught – de kinderen Brokken werden uitgejouwd voor ‘vuile NSB-er, landverrader, moffentuig’ (Wat mij betreft, 32). Corry had na de mulo diverse baantjes: van caissière bij Vroom & Dreesmann tot tandartsassistente. Hiernaast zong ze in de Bredase Operette Vereniging en bij de Sweet Rhythm Club. Op haar achttiende deed ze auditie bij de KRO voor het radioprogramma De springplank. Daar kreeg ze het advies om zangles te nemen. Ze begon met chansons en Amerikaanse evergreens bij het orkest Fiësta.

‘Net als toen’

Op haar twintigste – in 1952 – vertrok Corry Brokken naar Amsterdam en nam zangles bij pedagoge Bep Ogterop en spraakles bij actrice Georgette Rejevski. Nog datzelfde jaar maakte ze haar radiodebuut in het AVRO-programma Een lied en een vleugel. Ook zong ze in café-cabaret De Doofpot van Max Tailleur en in het dansorkest van John Kristel. Corry Brokken viel in de smaak bij het publiek en kreeg een contract bij het AVRO-dansorkest De Zaaiers. Haar repertoire bestond uit lichte muziek in het Nederlands, Engels en Frans. Eind 1952 ontmoette ze jazzdrummer Cees See.

In 1956 trouwde Corry Brokken met Cees See. Een half jaar daarvoor had ze meegedaan aan het eerste Eurovisie Songfestval maar niet gewonnen. Het jaar daarop had ze meer succes: op 3 maart 1957 won ze met het liedje Net als toen van Willy van Hemert. Een jaar later deed ze opnieuw mee, maar dit keer werd ze laatste met Heel de wereld van Benny Vreden. In 1959 nam Brokken haar eerste elpee op: Corry’s bed-time story – ze was toen zwanger van dochter Nancy, die op 1 september werd geboren. Drie maanden later nam ze het door Willy van Hemert vertaalde Edith Piaf-chanson ‘Milord’ op: een voor die tijd gewaagd lied over een prostituee. Het stond zestien weken lang op nummer één. Het gezin woonde inmiddels in Loosdrecht, waar See volgens de memoires van Brokken alles ‘lelijk en burgerlijk’ vond. In haar memories zou ze hem achteraf gelijk geven (Wat mij betreft, 105).

In 1960 vroeg theaterproducent René Sleeswijk Corry Brokken als ‘leading lady’ in de Snip & Snap Revue. Haar echtgenoot raadde het haar af (‘Mops, dit is niks voor jou’), maar het leek haar leerzaam en ze zei ja (Wat mij betreft, 108). Zo was ze in het seizoen 1960-1961 de ster in de Snip & Snap Revue Het staat in de sterren. Wel had ze moeite met de netkousen en de grote glimmende nepsieraden. Het huwelijk liep stuk en in 1961 volgde de echtscheiding. Ze verhuisde met hun dochter naar Laren en kreeg al snel een relatie met de getrouwde René Sleeswijk. ‘Achteraf denk ik dat hij een beetje de vader was die ik in mijn jeugd heb gemist’, zei ze later (Het Parool, 20-5-2000). Toen hij zijn echtgenote naar Spanje had gedirigeerd, trok Brokken met Nancy bij hem in. Ze werd twee keer zwanger van Sleeswijk, die inmiddels ook haar manager was. Ze beëindigde beide zwangerschappen, volgens haar gedwongen door Sleeswijk.

Na Milord scoorde Brokken nog twee hits met vertaalde chansons: Mijn ideaal en La mamma – voor Mijn ideaal kreeg ze een Edison. In 1965 sloot ze met de AVRO een contract voor de tv-shows Een avondje uit met Corry Brokken en tussen 1967 en 1971 presenteerde ze in Duitsland de tv-show Variété-Zauber. In 1968 kon Sleeswijk, inmiddels haar manager, scheiden. In stilte trouwden ze op het Bussumse gemeentehuis. Hiena maakte Corry Brokken nog vier Nederlandstalige albums.

Advocaat en rechter

In 1973 besloot Corry Brokken rechten te gaan studeren. Daarvoor moest ze eerst colloquium doctum doen. Haar man dacht dat het een bevlieging was: ‘Van Sleeswijk mocht ik alleen maar mooi zijn en de sterren van de hemel zingen’, zei ze later (Groene Amsterdammer, 4-2-1998). In 1975 begon ze in Utrecht aan haar rechtenstudie. Ze leerde de zeventien jaar jongere student Jan Meijerink kennen en verliet Sleeswijk. Moeder en dochter verhuisden in 1977 naar een flat in Utrecht, waar ook Meijerink zijn intrek nam. Een week na hun huwelijk (1978) overleed Sleeswijk; volgens de roddelpers aan een gebroken hart, volgens Brokken aan alvleesklierkanker.

Brokken studeerde in 1981 af op straf- en familierecht en begon met haar derde echtgenoot een advocatenpraktijk in Laren (N.H.). De toga zat haar als gegoten: ze kende geen podiumangst en kwam goed uit haar woorden. In 1986 solliciteerde ze ‘voor de grap’ als rechter. Ze werd in 1987 in Den Bosch beëdigd tot waarnemend griffier. Ze klom op tot gerechtsauditeur, rechter-plaatsvervanger en – in 1990 – tot rechter, met als specialiteit familierecht.

Comeback

Op  6 oktober 1995 ontving Meijerink-Brokken een Edison voor de verzamelcd Net als toen. Daardoor lonkte de showbusiness weer. Ze hing haar toga op 1 januari 1996 aan de wilgen en nam datzelfde jaar de cd Nooit gedacht op met nieuw repertoire, maar het succes bleef uit. Meer succes had ze als dagvoorzitter op congressen en seminars. Op verzoek van uitgeverij Archipel werkte ze vanaf 1999 aan haar memoires; in 2000 kwam Wat mij betreft uit, in 2006 gevolgd door Toegift. In diezelfde jaren had ze in de Margriet een column. In 2001 speelde Meijerink-Brokken mee in de voorstelling De Vagina Monologen, in 2003 was ze jurylid van het Nationale Songfestival, in 2006 was ze lid van cabaretgroep Purper en in 2009 speelde ze zichzelf in een aflevering van de tv-serie Kinderen geen bezwaar. Hetzelfde jaar verscheen de dvd-box Een avondje uit met Corry Brokken.

In 2006 kreeg Corry Brokken borstkanker, in 2008 en 2010 volgden hersenbloedingen. Ze was al jaren uit beeld, toen ze op 31 mei 2016 in een verpleeghuis in Laren overleed aan Alzheimer.

Reputatie

Corry Brokken was krachtdadig, ambitieus en perfectionistisch. De feministische literatuurwetenschapster Maaike Meijer noemde haar in 1999 ‘het schoolvoorbeeld van een vrouw die meer wilde, meer deed en ook meer bleek te kunnen’. Zelf zei ze in haar memoires: ‘Mijn privéleven heeft op straat gelegen, maar als ik daar niet tegen had gekund, had ik in Breda achter de kassa bij Vroom & Dreesmann moeten blijven zitten’ (Wat mij betreft, 261).

Publicaties

• Wat mij betreft (Amsterdam/Antwerpen 2000).
• Toegift (Amsterdam/Antwerpen 2006).

Literatuur

Maaike Meijer, Machtige melodieën. Populaire teksten uit de jaren vijftig en zestig als bron voor cultuurgeschiedenis (Maastricht 1999) [inaugurele rede].

Illustratie

Corry Brokken, door onbekende fotograaf, 1969 (ANP Photo).

Auteur: Anne-Rose Mater-Bantzinger