© DVN, een project van Huygens ING en OGC (UU). Bronvermelding: Harting, Amarentia Wilhelmina, in: Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland. URL: https://resources.huygens.knaw.nl/vrouwenlexicon/lemmata/data/Harting [13/01/2014]
HARTING, Amarentia Wilhelmina (geb. Den Haag 22-3-1756 – gest. Riga, Rusland 15-5-1801), liet een uitvoerige correspondentie na. Dochter van Marcus Harting (1715-1793) en Maria Godefreda Elisabeth Comans (1733-?). Amarentia Harting trouwde op 18-7-1779 in Den Haag met Jan Pieter graaf van Suchtelen (1751-1836), militair ingenieur. Uit dit huwelijk werden 4 dochters en 4 zoons geboren, van wie 1 dochter en 2 zoons jong overleden.
Amarentia (Ammetje) Harting werd evangelisch luthers gedoopt als het derde kind in het gezin Harting. Ze groeide op in Den Haag met vier broers. Twee zusjes en drie andere broers overleden op jonge leeftijd. Op haar 23ste trouwde ze in de Hoogduitse kerk met de uit Grave afkomstige Jan Pieter van Suchtelen, als ingenieur werkzaam bij het Staatse leger. Het echtpaar vestigde zich in Den Haag, waar ze twee dochters kregen. In 1783 trad haar man uit carrière-overwegingen in dienst van het Russische leger en vertrok naar Sint-Petersburg. Amarentia Harting en de kinderen volgden hem enkele weken later.
Aanvankelijk woonden Amarentia Harting en Jan Pieter van Suchtelen in Sint-Petersburg, waar ze financieel enige moeite hadden naar hun stand te leven: het bleek een dure stad. Er werden nog twee dochters en een zoon geboren, van wie een meisje op haar vierde overleed. Amarentia was meestal alleen met de kinderen, omdat Jan Pieter beroepshalve voortdurend op reis was. In de loop der jaren maakte hij wel carrière, maar financieel schijnt dat niet erg geholpen te hebben. In 1790 werd hij door keizerin Catharina voor zijn verdiensten beloond met een landgoed in het gouvernement Wyburg (Zuid-Finland) en enkele jaren later nog een in de Oekraïne. Het beheer daarvan was voornamelijk een bron van zorgen, zo blijkt uit de correspondentie van het echtpaar. Die correspondentie ging harerzijds voornamelijk over de dingen van alledag, de kinderen, het personeel en steeds weer haar verlangen naar zijn thuiskomst.
In 1792 ging Amarentia Harting met haar man voor familiebezoek terug naar de Republiek. Zij bleef daar terwijl haar man in juni 1793 weer naar Rusland vertrok. In januari 1794 werd in de Republiek haar achtste kind geboren. Pas halverwege 1795 aanvaardde ook Amarentia Harting de reis terug naar Rusland. Haar zwager Rochus van Suchtelen reisde mee en zou de daaropvolgende jaren bij haar inwonen. Ze woonden op verscheidene adressen, zoals in 1796 in Wyburg en in 1800 in Riga. Jan Pieter van Suchtelen was inmiddels bevorderd tot generaal en bevond zich meestal elders in het land, ver van zijn vrouw en kinderen. Soms was hij maar enkele dagen van het jaar thuis, zoals zij in 1798 moest vaststellen. Toen Amarentia Harting op 4 mei 1801 in Riga overleed na een pijnlijk ziekbed, bevond hij zich in Archangel. Het was zijn broer Rochus die hem een brief stuurde met een gedetailleerde beschrijving van haar laatste dagen.
Het grootste deel van hun huwelijksleven hadden Amarentia Harting en Jan Pieter van Suchtelen gescheiden doorgebracht: zij thuis – al betrof dat ook verschillende adressen – en hij voortdurend op dienstreis. Die afstand overbrugden zij met talloze brieven, die bewaard zijn gebleven in het persoonlijk archief van Van Suchtelen, dat zich tegenwoordig bevindt in het Centraal Staats Krijgshistorisch Archief in Moskou. Deze correspondentie biedt de mogelijkheid een beeld te krijgen van het niet altijd makkelijke dagelijks leven van een Hollandse vrouw in Rusland.
Archivalia
Zie Lankhorst (2002).
Literatuur
Otto S. Lankhorst, ‘Ammetje Harting (1756-1801), een Haagse vrouw in het rijk van Catharina de Grote’, in: Frans Korsten en Jos Blom red., Studies in de achttiende eeuw voor Uta Janssens (Nijmegen 2002) 127-144 [licht gewijzigde versie in Jaarboek Centraal Bureau voor Genealogie 58 (2004) 155-172].
Redactie
laatst gewijzigd: 13/01/2014
De datum onder dit biografisch lemma geeft aan wanneer er voor het laatst aanvullingen en/of correcties in het stuk zijn doorgevoerd. Met ingang van 2023 is het project afgesloten.