Nederland en de Europese integratie, 1950-1986

 
English | Nederlands
Samenvatting
4d. Europese topconferentie.
De minister-president meent dat niet gesproken kan worden van een eclatant succes. De conferentie is ook geen mislukking geworden; spreker meent dat een aanvaardbaar compromis is bereikt, als men bedenkt dat geen enkele regeringsleider zich kon permitteren naar huis te gaan met de mededeling dat het eigen standpunt geheel te hebben moeten prijsgeven. Voor de Franse president was het moeilijk voor zijn eerste officiƫle daad in het buitenland om van het Franse standpunt af te wijken. Hij ging akkoord met de uitbreiding maar kon naar buiten toe geen datum noemen. Spreker meent dat er toch wel een politieke wil is om door te gaan met de EG.
De Koster meent dat de conferentie met name gered is door bondskanselier Brandt. De topconferentie heeft een doorbraak opgeleverd en een van de resultaten is dat men in Brussel een beroep kan doen op duidelijke toezeggingen.
Tijdens de conferentie kwam de Belgische minister Snoy met zijn plan waardoor de monetaire samenwerking een onverwacht grote aandacht kreeg.
De Koster wijst erop dat, hoewel dit niet naar buiten kan worden uitgesproken, het aan de leiding van de minister-president te danken is, dat Frankrijk uiteindelijk heeft toegegeven.