| vorige (12-8-1916) | | volgende (22-8-1916) | kalender |
|
dagboekcahier 6 21/08/1916 maandag 21 augustus 1916 Zoo juist kom ik thuis: ik heb Liesje weer naar ’t St. Elisabethsgesticht gebracht. Een zware gang en toch niet zóó zwaar als voor veertien dagen. ’t Schrikbeeld: ziekenhuis! is veel verminderd. Blijft over: de operatie, morgenochtend. Om zeven uur vanavond ga ik nog naar haar toe. Dan moeten we afscheid nemen tot … na de operatie. Morgenochtend is de St. Antoniusmis om acht uur voor haar. Dan ga ik met de kinderen ter communie (gisteren zijn we samen geweest in ’t Lodewijk-kerkje) en dan begint om half negen de operatie. Ik voel me zeer beklemd en maak me zeer bezorgd. En toch, alle dokters die ik spreek zeggen: maak je niet ongerust, die operatie slaagt altijd. Maar ik heb maar één Liesje te verliezen en zonder haar kan ik niet leven. Ik vrees dat van verdriet mijn oude kwaal spoedig terug zou komen. En dan, onze arme kinderen! … Prof. Aengenent, die ons goed kent, zei ’t laatst zoo juist: dat zou iets vreeselijks voor je zijn; ze is niet je andere helft, maar 9/10 in je leven. Zoo is het. Maar we zullen nog eens vurig bidden. En al verdien ik ’t niet mijn lieve Liesje nòg langer te behouden, God zal wel meedoogen hebben met onze kinderen. En tot kleine Jokie toe bidt al voor moekie. Morgen om dezen tijd, dan heb ik haar al weer gezien. Hoe? … God, wees ons genadig! … |
| uit: Dagboek VI (5 november 1915 – 12 november 1918) |
