Dagboeken

dagboekcahier 8

29/01/1923

maandag 29 januari 1923

Met Loekie gaat ’t gelukkig goed. Maar we hebben wel een nare week achter den rug! Donderdagochtend kwam eensklaps de boodschap: geen bezoek meer! Achteraf bleek dat de temperatuur wel 37.2 was gebleven,  maar dat de pols boven 130 was gestegen. Daarover maakte de dokter zich ongerust. Vrijdag was de pols weer 100. Zaterdag weer een enkel bezoek en gisteren en vandaag al weer tweemaal. Ik ben gisterenmiddag even bij haar geweest. Ze viel me mee. Vandaag was ’t weer iets minder goed. Temperatuur 38. Dus iets hooger dan de vorige dagen. De dokters zeggen echter dat alle gevaar nu geweken is en dat we ons niet meer ongerust behoeven te maken. Zaterdag kwam Meuleman. Hij heeft Lou ook tweemaal bezocht en een geruststellenden indruk gekregen. Vanmorgen is hij weer vertrokken.

            Vrijdagavond extra ministerraad over de invasie van Duitsche arbeiders in Limburg. Finantiën was er fel tegen iets te doen. Hij is absoluut op alle gebied voor uitzieken. Ik won ’t tenslotte. Zaterdag stuurde ik een telegram naar Heerlen dat er maatregelen zouden genomen worden. Zondagavond was er juist ’n protestvergadering dat de regeering niets deed! De Tijd van  vanavond heeft er een verslag van dat blijkbaar reeds zaterdagochtend opgemaakt was! Er wordt duchtig op mij gescholden. De Maasbode heeft ’n werkelijk verslag: mijn telegram was voorgelezen en had bevrediging geschonken.

            De volgende week komt de Tweede Kamer weer bij elkaar. Op de agenda komt dan de wijziging Hinderwet en Riolenwet. ’n Oud paardje van stal! Buitengewoon moeilijke wetsontwerpen, sinds 1909 en 1912 aanhangig, maar nooit afgehandeld. Ik bof er ook niet mee dat ik ze nu plotseling moet gaan verdedigen. Enfin. We zullen zien. Als ’t met Lou maar goed gaat, dan zal ik me daar wel doorheen slaan. [Van Smits een aardige, sympathieke brief gehad. Hij meent dat ik geen geldzorgen mag hebben; hij zal wel voor een paar duizend gulden zorgen.