Dagboeken

dagboekcahier 7

29/09/1919

maandag 29 september 1919

Nog steeds zit ik met de questie der arbeidersgedelegeerden naar Washington. Ik heb de vijf vakcentralen tot een onderhoud uitgenoodigd. Het Nederlandsch Verbond van Vakvereenigingen stond op ’t standpunt dat zij als grootste organisatie het recht had den gedelegeerden aan te wijzen. Ik verdeedigde ’t standpunt: dat de vijf ’t zamen moesten doen. Toen bleek dat ik ze niet  tot elkaar kon brengen, stelde ik voor: benoem ieder één man; laten die vijf dan op 29 september bij mij vergaderen om aan te wijzen, wie hunner gedelegeerde zal zijn en de vier overigen benoem ik tot conseillers techniques.

            Zoo zouden ze dan vandaag komen. Maar ’t Nationaal Arbeids Secretariaat berichtte: we doen niet mee. ’t Nederlandsch Verbond van Vakvereenigingen: wij wijzen Oudegeest aan en wijl wij op ’t standpunt staan dat wij ’t recht hebben den gedelegeerden aan te wijzen, achten wij ’t onnoodig om aan de bespreking deel te nemen: wij gaan toch niet van dit standpunt af.

            De drie anderen waren gekomen. De neutralen zeiden: nu ’t Nederlandsch Verbond van Vakvereenigingen niet wil komen, meen ik dat de op één na grootste centrale moet genomen worden; dus de katholieke! De katholieken waren ’t daarmee eens. De christelijken: ’t is niet de vraag, wie ’t meeste leden heeft, maar wie den besten gedelegeerden aanwijst; en dat doen wij: Smeenk! Daar zat ik.

Vanavond heb ik de zaak in den ministerraad besproken. Vrij algemeen was de  meening: den katholiek aanwijzen. Ik heb daar drie bezwaren tegen:

1. Eigenlijk kan ik ’t Nederlandsch Verbond van Vakvereenigingen als grootste centrale toch niet passeeren.

2. Serrarens, die door ’t Katholiek Vakbureau is aangewezen, is niet representatief: hij heeft in de Nederlandsche vakbeweging geen naam.

3. Er is groot gevaar dat hij op de conferentie geweigerd wordt, als niet de Nederlandsche arbeiders vertegenwoordigend.

Ik zal er nog eens met Nolens over praten.