S02398
30-1-1969
Actoren
memorandum en aantekening
Samenvatting
111. Bezoek premier Eyskens van 4 februari 1969.
Italianer heeft voor premier De Jong een aantekening gemaakt voor het bezoek van de Belgische premier.
De toetreding van Engeland en de overig kandidaten tot de EEG.
Het is nu ruim een jaar geleden dat Frankrijk weigerde in te stemmen met het openen van onderhandelingen met het VK over toetreding. Sindsdien is op elke Algemene Raad over de zaak uitvoerig gesproken, maar aangezien toetreding geblokkeerd bleef, heeft de discussie zich op zijpaden begeven. Men kan nu constateren dat deze zijpaden doodliepen. Dit gold i.h.b. voor het handelspolitiek arrangement, dat door de Duitsers was voorgesteld. Dit bood voor hen een argument om tegenover het VK vol te houden dat men zich tot het uiterste voor de toetreding inspant, niettegenstaande de vriendschap met Parijs; het gewetensconflict werd aldus gesust. Ook was het voor hen een alternatief voor het voor hen onaangename Benelux-memorandum voor gezamenlijke acties zonder Frankrijk.
Nu zou het wellicht weer een gelegenheid zijn om de aandacht weer te richten op de toetreding. Onmiddellijk succes is hiervan nog niet te verwachten, maar evenmin is het mogelijk om na het einde van het arrangement de toetreding eenvoudig maar te vergeten. Nederland en België zouden de nodige initiatieven moeten ontwikkelen. Daarnaast moeten alle mogelijkheden worden benut om het VK op deelgebieden bij de Europese samenwerking te betrekken.
Italianer heeft voor premier De Jong een aantekening gemaakt voor het bezoek van de Belgische premier.
De toetreding van Engeland en de overig kandidaten tot de EEG.
Het is nu ruim een jaar geleden dat Frankrijk weigerde in te stemmen met het openen van onderhandelingen met het VK over toetreding. Sindsdien is op elke Algemene Raad over de zaak uitvoerig gesproken, maar aangezien toetreding geblokkeerd bleef, heeft de discussie zich op zijpaden begeven. Men kan nu constateren dat deze zijpaden doodliepen. Dit gold i.h.b. voor het handelspolitiek arrangement, dat door de Duitsers was voorgesteld. Dit bood voor hen een argument om tegenover het VK vol te houden dat men zich tot het uiterste voor de toetreding inspant, niettegenstaande de vriendschap met Parijs; het gewetensconflict werd aldus gesust. Ook was het voor hen een alternatief voor het voor hen onaangename Benelux-memorandum voor gezamenlijke acties zonder Frankrijk.
Nu zou het wellicht weer een gelegenheid zijn om de aandacht weer te richten op de toetreding. Onmiddellijk succes is hiervan nog niet te verwachten, maar evenmin is het mogelijk om na het einde van het arrangement de toetreding eenvoudig maar te vergeten. Nederland en België zouden de nodige initiatieven moeten ontwikkelen. Daarnaast moeten alle mogelijkheden worden benut om het VK op deelgebieden bij de Europese samenwerking te betrekken.