© DVN, een project van Huygens ING en OGC (UU). Bronvermelding: Marielle Scherer, Hollestelle, Jacoba Adriana, in: Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland. URL: https://resources.huygens.knaw.nl/vrouwenlexicon/lemmata/data/Hollestelle [30/01/2018]
HOLLESTELLE, Jacoba Adriana, vooral bekend als Conny Vandenbos (geb. Den Haag 16-1-1937 – gest. Amsterdam 7-4-2002), zangeres. Dochter van Johannes Antonius Hollestelle (1908-1975), kapper, en Petronella Werner (1908-1995), kapster. Conny Hollestelle trouwde (1) op 20-6-1958 in Rijswijk met Willem Frederik van den Bos (geb. 1930), etaleur; (2) op 2-2-1966 in Amersfoort met Gerrit Jan Faber (1917-1998), muzikant. Uit huwelijk (1), dat in 1964 eindigde in een echtscheiding, werd 1 dochter geboren; uit (2) werd 1 zoon geboren.
Jacoba Adriana (Conny) Hollestelle groeide met
twee jongere broers op in de Haagse Van Hoytemastraat. Haar ouders – beiden
werkzaam in hun gezamenlijke kapsalon – brachten haar de liefde voor muziek
bij. In haar HBS-tijd zong zij in het koor van Herman Broekhuizen, die tevens
het AVRO-kinderkoor leidde. Dankzij haar opvallende stem werd Conny al snel
gevraagd voor solopartijen.
Zingen bleef aanvankelijk een liefhebberij, maar dat veranderde na Conny’s radiodebuut in het KRO-programma De Springplank in 1959. Zij was het jaar ervoor getrouwd met Wim van den Bos en noemde zich Conny van den Bos. Edith Piaf was haar grote voorbeeld, en met haar – Nederlandstalige – vertolkingen van Franse chansons kreeg zij steeds meer bekendheid. In 1961 ontving zij een uitnodiging voor deelname aan het Belgische Knokke-festival en in datzelfde jaar kwam haar eerste single uit. Ondanks een positieve ontvangst en een platencontract met Phonogram bleef een doorbraak uit.
Melodieuze pop
In 1962 werd Conny van den Bos derde bij het Nationaal Songfestival. Drie jaar later deed zij opnieuw mee. Met het nummer ‘’t Is genoeg’ won zij het festival en werd zij uitgezonden naar het Eurovisie Songfestival in Napels, waar zij elfde werd (van de achttien deelnemers).
Het huwelijk van Conny van den Bos kwam intussen steeds meer onder druk te staan. Haar man had er moeite mee dat zij aan haar zangcarrière werkte en zich niet wijdde aan het huishouden en de zorg voor hun gehandicapte dochter Karin (1958). In 1964 werd de scheiding uitgesproken. Zij bleef de naam van haar ex-man gebruiken, maar vanaf 1968 met een kleine wijziging: voortaan was ‘Conny Vandenbos’ haar artiestennnaam. In 1966 hertrouwde zij met Ger Faber, bassist van het Leedy Trio. In datzelfde jaar nam zij het nummer ‘Ik ben gelukkig zonder jou’ op. Het liedje (tekst: Hanny Meijler) was bedoeld als de B-kant van haar nieuwe single, maar werd mede dankzij de aansprekende melodie (muziek: Peter Koelewijn) haar eerste grote hit. Het nummer gaat over een pas gescheiden vrouw die de zegeningen van haar nieuwe situatie bezingt: ‘Het is nu eindelijk een feit/ Ik ben je kwijt, ik ben je kwijt/ Je knoeit de as van je sigaar/ Nu voortaan verder maar bij haar’. Maandenlang stond het hoog in de hitlijsten. Niet lang hierna bezong zij de knellende banden van een ongelukkig huwelijk in haar hit ‘Paleis met gouden muren’.
Op initiatief van Phonogram richtte Conny Vandenbos zich vanaf 1967 op het buitenland. Zo stond zij in 1969 met enkele Engelstalige nummers in het voorprogramma van Cliff Richard, met wie zij door Engeland toerde. Een internationale carrière kwam echter niet van de grond, onder andere omdat zij zwanger was en het reizen dus zwaar vond (in mei 1969 werd zoon Jeroen geboren). Na deze teleurstelling besloot zij zich weer op de Nederlandse markt te richten. In 1974 behaalde zij hoge noteringen in de hitlijsten met een nieuw album, waarop ‘Een roosje, m’n Roosje’ stond. Later in de jaren zeventig had Vandenbos veel succes met nummers als ‘Drie zomers lang’, ‘In Den Haag is een laan’, ‘Sjakie van de hoek’ en ‘Ome Arie’. Haar albums behaalden goud, platina en platina met diamant. Bovendien ontving zij voor haar werk – dat zijzelf liever als ‘melodieuze, Nederlandse pop’ dan als ‘luisterliedjes’ omschreef – zowel een Edison als een Gouden Harp. Incidenteel zong zij nog Engelstalige nummers. In 1980 werd ‘Don’t leave tonight’ – een duet met vriendin Janis Ian – een grote hit.
Radio, toneel en televisie
Conny Vandenbos was vanaf midden jaren zeventig op tal van terreinen actief. Zo had zij goed beluisterde programma’s bij Radio Utrecht, Radio Noordzee en Radio West. Daarnaast speelde zij in de revue van André van Duin en had zij in de jaren tachtig twee rollen bij het Amsterdams Volkstoneel: in Boefje (1986-1987) en Heimwee (1987-1988). In 1988 publiceerde ze haar dichtbundel Wie weet wat liefde is en in de jaren 1994-1995 deed ze mee aan de televisieserie Zo vader, zo zoon.
In 1998 overleed echtgenoot Ger. Na enige tijd pakte Conny Vandenbos de draad weer op. In 2001 vierde zij haar veertigjarig artiestenjubileum met een groot concert in het Scheveningse Kurhaus, waarbij zij werd benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Het bleek haar laatste concert: er werd bij haar longkanker geconstateerd en na een kort ziekbed overleed Conny Vandenbos op 7 april 2002 in Amsterdam, 65 jaar oud. Drie dagen later werd zij in besloten kring begraven op Rusthof in Amersfoort.
Conny Vandenbos werd in 1999 door Maaike Meijer, bijzonder hoogleraar genderstudies aan de universiteit van Maastricht, geprezen voor het baanbrekende werk dat zij met het nummer ‘Ik ben gelukkig zonder jou’ had verricht voor de tweede feministische golf in Nederland. Vandenbos nuanceerde deze opvatting met de opmerking dat zij zichzelf weliswaar geëmancipeerd achtte, maar niet als feministe zag.
De waardering voor de liedjes van Conny Vandenbos bleef groot, ook na haar dood. Evergreens als ‘Ik ben gelukkig zonder jou’, ‘Een roosje, m’n Roosje’ en ‘Sjakie van de hoek’ zijn op menig verzamelalbum te vinden en nog regelmatig te horen op Nederlandstalige radiozenders. Sinds 2005 bestaat er ook een website over de carrière van Conny Vandenbos. Ter gelegenheid van haar vijfde sterfdag werd in 2007 een succesvol hommageconcert georganiseerd. Met behulp van crowdfunding bracht Marc Bijlsma in 2017 een cd-box (15 cd’s) uit met al haar liedjes: Het complete oeuvre van Conny Vandenbos.
Archivalia
Centraal Bureau voor Genealogie, Den Haag: persoonskaart Johannes Antonius Hollestelle (1908-1975), persoonslijsten Petronella Werner (1908-1995), Gerrit Jan Faber (1917-1998) en Jacoba Adriana Hollestelle (1937-2002).
Discografie
De website www.connyvandenbos.com bevat een complete discografie van Conny Vandenbos.
Publicaties
Wie weet wat liefde is (Kampen 1988).
Literatuur
Afgezien van necrologieën in diverse kranten:
- ‘Come-back Conny Vandenbos’, Algemeen Dagblad, 16-10-1992.
- F. Gerritsen en B. Peeters, Roem van toen. Vedetten van de jaren zestig (Apeldoorn 1994).
- ‘Feminisme in de Arbeidsvitaminen’, Het Parool, 22-1-1999.
- M.J.H. Meijer, Machtige melodieën. Populaire teksten uit de jaren vijftig en zestig als bron voor cultuurgeschiedenis (z.p. 1999).
- ‘Het zingen blijft’, Algemeen Dagblad, 26-9-2001.
- ‘Man bijt hond’ (NCRV), http://www.manbijthond.nl/fragmenten/conny-den-bos-overleden, 10-4-2002.
- ‘Beroemdheden – “De dichter van het vers, dat niet bedierf”’, AD/Amersfoortse Courant, 8-10-2007.
- http://www.novotheater.nl/nederlandsvolkstoneel.htm (geraadpleegd 16-7-2012).
Conny Vandenbos tijdens de finale van het Nationaal Songfestival, door Jac. de Nijs, 1965 (Nationaal Archief / Fotocollectie Anefo).
Auteur: Marielle Scherer
Biografienummer in 1001 Vrouwen: 992
laatst gewijzigd: 30/01/2018
De datum onder dit biografisch lemma geeft aan wanneer er voor het laatst aanvullingen en/of correcties in het stuk zijn doorgevoerd. Met ingang van 2023 is het project afgesloten.