vorige (15-10-1940) | | volgende (10-2-1941) | kalender |
dagboekcahier 10 08/02/1941 zaterdag 8 februari 1941 In drie maanden niets opgeteekend. Mij ontbreekt de lust ertoe. En wat op te teekenen? Wij hooren veel, maar we weten zoo bitter weinig. En op een holletje gaat ’t steeds verder den verkeerden weg op. Nu zijn er weer twee commissarissen der koningin ontslagen (Limburg en Utrecht) en door N.S.B.-ers vervangen. Deze week kreeg De Maasbode bevel voorshands niet meer te verschijnen. Waarom? Ik begrijp er niets [van].[38] Er heeft geen onvertoogen woord in gestaan. Andere kranten schrijven veel vrijmoediger en hebben geen last. Verteld wordt, dat ook de Volkskrant geschorst is en Ons Noorden zelfs opgeheven. De studentenvereenigingen zijn ontbonden en hun bezittingen worden geliquideerd. Zoo ook de Leidsche Sanctus Augustinus, die ik in 1903 met Struycken samen oprichtte. De politie mag geen proces-verbaal meer tegen N.S.B.-ers opmaken. Steeds driester treden ze op. De vorige week is Mussert met Seyss-Inquart naar München geweest als gast van Himmler. Tegen de joden wordt steeds feller opgetreden. Joodsche professoren zijn van hun ambt ontheven, zoo Meijers te Leiden, een jurist met Europeeschen naam, en de nobele Josephus Jitta te Delft. Gevolg: een staking van de studenten en daarna sluiting van de universiteit te Leiden en van de Technische Hoogeschool te Delft. In allerlei betrekkingen worden N.S.B.-ers benoemd, zoo burgemeesters te Hilversum en Tubbergen, twee nieuwe secretarissen-generaal aan ’t departement van onderwijs, een hoofdcommissaris van politie te ’s-Gravenhage, enz. enz. Iedere dag brengt weer slecht nieuws. En dit alles maakt, dat de gisting onder de vrijwel geheele bevolking met den dag toeneemt. De vorige week werd er te Hilversum op een Duitschen schildwacht geschoten. Den volgenden dag werden 35 burgers uit hun huis gehaald als gijzelaars. Van de 21 doctoren zijn er 20 bij, omdat ze zich op hun ambtsgeheim beriepen. ’t Schijnt, dat er bloedsporen gevonden zijn, waaruit afgeleid, dat de dader zelf ook gewond was. Men wil nu weten tot welken dokter hij zich gewend had. Met 1 mei zullen de joodsche doctoren, advocaten, vroedvrouwen, enz. hun praktijk alleen maar mogen uitoefenen ten aanzien van rasgenooten. En zoo gaat ’t maar door. Iedere dag brengt weer nieuw ellendig nieuws. Mijn angst voor wat er zal gebeuren, als ’t tot een uitbarsting zal komen wordt elken dag grooter. En onderwijl gaat de oorlog door. Sinds begin september wordt Engeland – speciaal Londen – elken nacht met vliegtuigen gebombardeerd. Elken dag worden groote schepen getorpedeerd. Maar de Engelschen hebben blijkbaar sterke zenuwen. Italië heeft aan Griekenland den oorlog verklaard, maar hun legers in Albanië moeten steeds meer terugtrekken. Evenzoo in Afrika tegenover de Engelsche troepen. In Roemenië, dat geheel aan Duitschen kant is gaan staan, is een geweldig oproer in bloed gesmoord. Wat zal Bulgarije doen? En wat Turkije? De verhouding tusschen Frankrijk en Duitschland schijnt ook nog niet in ’t reine. Beweerd wordt, dat Duitschland de Fransche Middellandsche Zee havens wil bezetten en dat Pétain dit weigert. Gebeurt dit, dan verwacht ik, dat ’t groote Fransche leger dat nog in Afrika is onder Weygand, weer de zijde van Engeland zal kiezen. Japan treedt steeds meer dreigend op jegens ons Indië. Dat het uitloopt op een oorlog tusschen de Vereenigde Staten en Japan, geloof ik vast. Ook al, omdat Duitschland daar belang bij heeft om de hulp van de Vereenigde Staten aan Engeland te doen afnemen. Zoo ziet de toestand er in de geheele wereld dreigend uit. En wat zal tenslotte Rusland doen, als alle anderen uitgeput zijn? Zal er na den wereldoorlog de bolsjewistische wereldrevolutie komen? Als God niet ingrijpt om een einde te stellen aan al deze ellende, zal het slot zijn de vernietiging van de christelijke beschaving in Europa, maar ook daarbuiten. [38] In het origineel: ‘in’. |
uit: Dagboek X (3 november 1932 tot 10 mei 1941) |