Dagboeken

dagboekcahier 10

15/07/1940

maandag 15 juli 1940

Eindelijk een goed bericht over An en Frans en de kleinkinderen: de burgemeester van Breda berichtte ons, dat ze op de lijst der terug te leiden vluchtelingen voorkomen en dat wij nu mogen verwachten, dat ze einde dezer week in Breda terug zullen zijn. Ze worden met autobussen uit Bordeaux gehaald. Gode zij dank! ’t Is nu al negen weken, dat ze gevlucht zijn. Wat zullen ze hebben doorgemaakt. ’t Schijnt, dat de toestand in Zuid-Frankrijk allerellendigst was doordat daar zeven millioen Fransche en Belgische vluchtelingen opgehoopt waren. Vandaar groote voedselschaarste. Als ze nu deze week maar terugkomen! We hebben er al voor gezorgd, dat er boter, kaas en dergelijke in hun woning aanwezig is.

            Mijn standje aan Verschuur heeft effect gehad; meer nog echter mijn besprekingen met Deckers en Feber. Feber zit in ’t partijbestuur en heeft daar mijn opvattingen verdedigd. Gevolg: Verschuur bleef er alleen staan met zijn voorstel, dat de gezamenlijke partijleiders zouden optreden. Deckers heeft de fractie bijeen gehad en ook daar vond het plan Verschuur bij niemand verdediging. Gevolg: ’t is nu den kant uitgegaan, dien ik de beste vond. De partijleiders hebben zich nu achter ’t driemanschap der Woudschoters geplaatst. Er werd nu een manifest opgesteld, dat van ’t driemanschap zou uitgaan en dat de partijleiders en anderen – ± 40 menschen – ter aanbeveling mede  zouden onderteekenen. Gisteren vernam ik echter van Van Poll, dat er een kink in den kabel was: de Duitschers hebben dit manifest afgewezen op grond dat er in den aanhef gezegd werd ‘met handhaving van Nederlands onafhankelijkheid en het huis van Oranje’. Dit mocht niet. Ik ben benieuwd hoe ’t nu verder zal gaan. Linthorst Homan heeft nu op z’n eentje een brochure uitgegeven, waarvan ’t Handelsblad gisteren eenige uittreksels gaf. Heel goed. Maar wat nu? Wij kunnen het behoud der onafhankelijkheid en van ’t huis van Oranje toch niet prijs geven! Maar als daarvan nu ’t gevolg is, dat de Nationaal-Socialistische Beweging ’t heft in handen krijgt, wordt ’t nog erger. Uit Duitsche berichten blijkt steeds duidelijker, wat men wil. Europa wordt georganiseerd onder leiding van Duitschland. Wij worden een randstaat, zonder eigen leger of diplomatie en in het economische de leiding van Duitschland aanvaardende. Dus slechts een onafhankelijkheid in schijn, een soort protectoraat. Wat zal de toekomst brengen?

            Men vermoedt, dat deze week de groote aanval op Engeland begint. Maar gisteren waren er hier allerlei geruchten. Vooreerst: muiterij onder de Duitsche troepen die vinden, dat ’t nu welletjes is geweest. Vervolgens: dat Duitschland groote troepenmassa’s naar zijn oostgrens dirigeert, tegen Rusland? ’t Kan een belangrijke week worden!