Dagboeken

dagboekcahier 10

20/09/1940

vrijdag 20 september 1940

Vandaag vernam ik iets wat geheel bevestigde, wat ik reeds van elders vernomen had. En zelfs meer dan dat. Göring, die in Frankrijk het bombardement op Londen leidt – het gaat nog maar steeds door – is ervoor, dat Nederland onafhankelijk zal blijven bestaan, ook omdat hij vreest voor onze koloniën, wanneer Nederland eenvoudig geannexeerd zou worden: een conflict met de Vereenigde Staten is dan zeer waarschijnlijk. Maar Himmler, die in Berlijn bleef, denkt daar anders over. Hij staat ook gunstiger tegenover de Nationaal-Socialistische Beweging dan Göring. Zoo stond ’t de vorige week: Himmler wilde, dat alle partijen, ook Nederlandsche Unie en Nationaal Front zouden verboden worden en dat Mussert opdracht zou krijgen een ministerie te vormen, terwijl de Nationaal-Socialistische Beweging dan zou blijven bestaan. Men dacht, dat Engeland binnen veertien dagen om vrede zou gevraagd hebben. Seyss-Inquart, die hier blijkbaar de zaken beter inziet, was expres naar Berlijn gegaan om Himmler te betoogen, dat zijn plan fout was. Het hielp niet. Om de antipathie tegen Mussert en de Nationaal-Socialistische Beweging te verminderen, zou Hitler eerst uitspreken, dat Nederland bij Duitschland gevoegd zou worden; Mussert zou hem dan een pathetisch verzoekschrift zenden om hem te smeeken Nederland onafhankelijk te laten voortbestaan. En grootmoedig zou de Führer  dan op zijn verzoek voldoen. Dit alles zou vrijdag gebeurd zijn. ’t Is niet gebeurd. Wat is daarvan de reden? Den een zegt: omdat Engeland langer standhoudt dan men gedacht had; de ander: er dreigt voor Duitschland weer onraad uit Rusland: er is weer groot troepenvervoer – ook uit ons land – naar de Russische grens. Rusland heeft weer, bij de grens, ‘militaire oefeningen’ gelast. Hoe dit zij, het voornemen om Mussert als minister-president te laten optreden, is niet uitgevoerd. Misschien heeft ook de aartsdomme rede van den pas benoemden N.S.B.-er Van Genechten tot procureur-generaal bij de begrafenis van den gevallen N.S.B.-er Ton, waarin hij tegen Vrijmetselarij en Jezuïeten fulmineerde en aankondigde, dat de Nationaal-Socialistische Beweging de macht in handen zou nemen, waarvoor hij bij Seyss-Inquart werd geroepen om een geducht standje in ontvangst te nemen, daar ook wel iets toe bijgedragen. Hoe dit zij, voorloopig althans schijnt dit heillooze plan van de baan.