Dagboeken

 
English | Nederlands

dagboekcahier 8

23/01/1922

maandag 23 januari 1922

Nog steeds huisarrest. Temperatuur goed, ’s morgens 36.8, ’s avonds 36.6. Maar nog steeds, vooral ’s nachts, geweldig hoesten. Vandaag had ik een groote conferentie moeten hebben met de directie en raad van toezicht van de Spoorwegen over de feitelijke werktijdverlenging. Zaalberg en Westhoff zullen er nu wel namens mij heen gaan.

            Gisterenmorgen is Z.H. de paus overleden. Dat is vrij plotseling: ook al weer longontsteking met snel verloop. Eerst donderdag of vrijdag kwamen er berichten dat hij geen audiënties kon verleenen wegens aandoening der luchtpijp. Daaruit heeft zich een longontsteking ontwikkeld met zeer snel verloop. Precies als bij Co en Willem. Benedictus XV was, hoe klein mannetje ook, een groote paus. In de korte jaren van zijn pontificaat heeft hij de wereldpositie van ’t Vaticaan aanzienlijk versterkt. Jammer, dat hij thans juist sterft. We staan op een keerpunt in de historie. ’t Kabinet-Poincaré is ’t laatste gelui van den ouden oorlogstijd. Er moet nu eindelijk vrede komen. En vrede! was de leuze van dezen paus.

uit: Dagboek VIII (4 december 1920 tot 5 april 1923)