Dagboeken

dagboekcahier 10

28/05/1940

dinsdag 28 mei 1940

Nog steeds geen bericht van An en Frans en hun kinderen? Waar zitten ze toch? Gisteren belde me de burgemeester van Breda op, die van ir. Krul, dien ik verzocht had hem op zijn doorreis door Breda op te zoeken, vernomen had, dat wij zeer angstig waren over ’t lot onzer kinderen. Hij vond nog geen reden voor ongerustheid. Hij meende wel zeker, dat ze niet in Antwerpen waren, maar vermoedelijk in Kortrijk of Brugge vertoefden. Er waren echter nog duizenden Bredanaars niet terug. Hij zou echter verder zoeken en me terstond bericht zenden als hij iets vernam. Van kapitein Schellen ook niet gehoord dan dat hij zaterdag nog niet vertrokken was, omdat hij de noodige papieren nog niet had kunnen loskrijgen. Guusje kwam gisterenavond ook uit  Breda terug, waar ze haar ouders bezocht had, omdat ze met iemand die permissie had, mocht meerijden. Ze had in vele winkels navraag gedaan of men hen ergens gezien had. Na Zundert had hen echter niemand meer gezien, ook niet in Hoogstraten of in Antwerpen. Waar zouden ze toch zitten? Ik ben steeds meer beangst, dat ze te ver doorgegaan zijn en zoo tusschen de strijdende legers gekomen zijn. Goddank heeft nu hedenmorgen ook de Belgische koning de wapens neergelegd. Een erge tegenvaller voor Frankrijk en voor Engeland. Maar hij wilde zijn volk en zijn land niet verder in een hopeloozen strijd laten vernietigen. Wat zal het einde zijn van dit alles?

            Morgen voor ’t eerst zitting van de afdeeling Geschillen van Bestuur, waarvan ik sinds 1 april plaatsvervangend lid ben. Nu echter mr. Limburg overleden is, zal ik wel in zijn plaats tot gewoon lid benoemd worden.

            Vanmorgen kwam Nell hier. Ze was naar Rotterdam geweest en gruwde van de ontzettende verwoesting. Vanmiddag kwam Ton haar halen. Hij bracht zijn nicht mee, mevrouw Stevens, die ontzettende verhalen deed over ’t bombardement, dat ze meegemaakt heeft. ’t Is afschuwelijk, dit alles te hooren. O gruwel der verwoesting!