Nederland en de Europese integratie, 1950-1986

 
English | Nederlands
Samenvatting
3. Voorbereiding topconferentie
a. Algemeen
De topconferentie zal zich vermoedelijk bezighouden met de toekomstige inrichting van de Europese eenwording, onderwerpen van buitenlandse politiek en de energiecrisis. Den Uyl zou zich tegenover het institutionaliseren van topconferenties, in tegenstelling tot Buitenlandse Zaken, niet al te negatief willen opstellen. Duisenberg en Pronk zijn het met Den Uyl eens, topconferenties hebben vaak een stimulerende werking en Pronk zou wel wat voelen voor een meer intergouvernementeel systeem. Van der Stoel wil zo min mogelijk afwijken van de in Beneluxverband overeengekomen consensus. Uiteindelijk komt de raad tot het uitgangspunt dat topconferenties het functioneren van gemeenschapsorganen niet mogen ondermijnen maar juist moeten bevorderen. Periodieke topconferenties moeten worden vermeden, gestreefd moet worden naar topconferenties met een specifieke aanleiding. De raad bespreekt ook het mogelijke optreden van Frankrijk en het VK in de Veiligheidsraad als mandatarissen en besluit pragmatisch dat alleen wanneer er tussen de Negen overeenstemming is, deze naar voren mag worden gebracht in de Veiligheidsraad. Ten aanzien van EMU wordt besloten dat het niet langer opportuun is voorwaarden te stellen aan de overgang naar de tweede fase nu de eerste etappe is verlengd.
Zie ook