Verenigingen voor armenzorg en armoedepreventie in de negentiende eeuw

ongehuwde, aanstaande moeders, die voor de eerste maal in dien toestand verkeeren en die niet tot de diepstgezonkenen kunnen gerekend worden, een toevluchtsoord te bezorgen (Goossens)

het mogelijk maken dat jonge moeders worden opgenomen 'eenige maanden vóór de bevalling', voor tenminste een half jaar.

'Zij krijgen kraamverpleging en onderricht in huishoudelijk werk en worden na vertrek zo mogelijk in diensten  geplaatst. Hun kinderen worden, 'zo er geen andere uitkomst bestaat opgenomen in het Kinderhuis van het Magdalenahuis.' (V.d. Zijl)

maakt, evenals Steenbeek, Talitha Kumi en Bethel, deel uit van de Zettense inrichtingen.

afdelingen en correspondentschappen in het land.

Neemt, samen met "Beth Paleth", de overige Zettense inrichtingen en de zusterverenigingen, deel aan de christelijke filantropie van de Inwendige Zending. De zusterverenigingen zijn de verenigingen met een Doorgangshuis en verenigingen of commissies 'ter opbeuring’ te Amsterdam, Rotterdam, Utrecht, Leeuwarden, Nijmegen, Leiden, Haarlem, Groningen en Arnhem. Vanaf de 80-er jaren kwamen al deze verenigingen, die enkele of al hun 'gevallenen' naar het Asyl Steenbeek stuurden, bijeen op de 'vluchtheuvel' te Zetten bij dat Asyl.

de in 1901 opgerichte, te Amsterdam gevestigde Centraal-Bond van Christelijk-philantropische Inrichtingen in Nederland, tezamen met de overige Zettense inrichtingen.

Ds. H. Pierson en wellicht anderen uit het eerste bestuur.

Eerste bestuur: ds. H. Pierson, voorzitter, mr. G.W. graaf van Rechteren van Appeltern, secretaris-penningmeester, mr. O.W. Star Numan, ds. L.J. Heldring, J. van Alphen en dr. S. Hermanides.

'De eigen inrichtingen zijn het "Magdalenahuis", geopend in december 1882 en het Kinderhuis waar de jonge kinderen worden verzorgd wier moeders verpleging vinden in het Magdalenahuis (...). Ook kinderen van meisjes verpleegd op Steenbeek worden opgenomen en enkele van buiten af.' (Blankenberg)

09-11-1881, 28-01-1890

H. Pierson, 'Eene vergadering op den vluchtheuvel te Zetten', in Bouwsteenen. Tijdschrift voor Inwendige Zending 1e jrg 1882, 339, 344-345.

J. van der Zijl (red.), Gids voor vereenigingen en instellingen op het gebied der kinderverzorging (Den Haag 1912) 36. Uitgave van het Bureau van den Bond ter Behartiging van de belangen van het Kind, no.1;

A. de Graaf, De waarde van gestichten in den strijd tegen de Prostitutie. Rapport voor den Centraal bond van Christelijk-Philantropiche inrichtingen, uitgebracht in de vergadering van 29 Maart 1910 (Utrecht 1910) 60-63.

J.F.L. Blankenberg, H.J. de Dompierre de Chaufepié en H. Smissaert, Gids der Nederlandsche Weldadigheid (Amsterdam 1899) 691, 692 en 707.

H.J. Dompièrre de Chaufepié, H. Smissaert en J.F.L. Blankenberg (reds.), Tijdschrift voor Armenzorg, 2e jrg. (1901) 707.

ad 'publicaties van de vereniging', uit:

C. Willems-Bierlaagh, Nederlandse vrouwentijdschriften 1800-1945, bibliografische lijst (Amsterdam 1992) 26-27.

ad archief en laatste vermelding:

O.W. Dubois, Reddende liefde. Het werk van de Heldringstichtingen in Zetten 1847-2010 (Hilversum 2010) 309, 340.

ad laatste vermelding:

geen

In 1963 werden de verenigingen van de Zettense inrichtingen heropgericht. De afzonderlijke vereningen  kwamen onder één en het zelfde bestuur, dat de verschillende directies van de inrichtingen moest aansturen, alle verenigingen waren lid van de centrale 'Vereniging de Heldringstichtingen'. Al deze verenigingen bestaan nog steeds. (Dubois)

ad richtgroep:

prostituees, ook preventief

ad levensbeschouwing:

protestants (hervormd)

ad activiteit:

(...) 'sedert de oprichting, nu c.a. 18 jaar geleden, werden tot 1 dec. 1900 495 vrouwen opgenomenen en nog hebben wij geen enkele kraamvrouw verloren. (...). Op het Magdalenahuis is plaats voor 26 vrouwen. Iedere moeder heeft haar eigen kamertje, waar zij haar eigen kindje verzorgt.'

algemeen:

Pierson geeft, in zijn onder 'verantwoording gegevens' vermeld verslag van de in juli 1882 gehouden vergadering van besturen van verenigingen tegen de prostitutie, zijn ter plekke aan het Magdalenahuis gewijde woorden als volgt weer: 'Vooral wees ik hierop, dat de meening, alsof dit huis de ontucht zou bevorderen, van lieverleede begon plaats te maken voor een beter inzicht. Juist wat ons uit Leiden [door de oprichters van het Doorgangshuis aldaar] was medegedeeld, bevestigde ons in de overtuiging dat wat de Staat uitsluitend in het belang der wetenschap doet, noodzakelijk maakt een andere richting daartegenover te plaatsen. De zondares vindt in het Academisch ziekenhuis aanstonds wat zij verlangt, nl. gelegenheid om lichamelijk geholpen te worden. Zij komt er echter in aanraking met anderen, die vaak veel dieper zijn gezonken dan zij zelve en heeft na het verlaten van het hospitaal veel meer kwaad geleerd, dan zij reeds wist. Hoe nu eene inrichting als het Magdalenahuis de zonde zou bevorderen is en blijft een raadsel. Waren er geen Academische ziekenhuizen, dan zou het argument misschien nog van eenige beteekenis kunnen zijn, maar thans is dit al heel zonderling.'