Verenigingen voor armenzorg en armoedepreventie in de negentiende eeuw

'Dit collegie stelt zich ten doel aan weduwen en weezen van verongelukte zeelieden uit de gemeente Ameland, aan invaliede zeelieden zoomede aan zeelieden boven de 65 jaren, geldelijke hulp te verstrekken.' (Blankenberg 911)

het verstrekken van geldelijke steun aan weduwen en wezen van verongelukte zeelieden, aan invalide zeelieden en aan zeelieden boven de 65 jaar

'leden [moeten] eene zekere contributie betalen om recht op hulp te hebben, maar het collegie kan alleen door vrijwillige bijdragen van derden haren steun geven.' (Blankenberg 911)

J.F.L. Blankenberg, H.J. de Dompierre de Chaufepié en H. Smissaert, Gids der Nederlandsche Weldadigheid (Amsterdam 1899) 902, 911.

J.J. van den Hoek Ostende, De geschiedenis van het College Zeemanshoop 1822-1872 (Amsterdam 1972) 8-9.

ad laatste vermelding:

ontleend aan de ondervermelde jaarverslagen van het Collegie

ad richtgroep:

belanghebbende zeelieden en hun nabestaanden

ad leden:

belanghebbende zeelieden en belangenloze gevers

Blankenberg rechtvaardigt aldus de opneming van 'zeemancollegiën' in zijn overzicht van weldadige instellingen: 'Zeemanscollegiën, hoewel in den regel slechts hulp verleenende na overlijden van hare leden, die voor die hulp tijdens hun leven betaald hebben, worden niettemin hier vermeld, 1^e omdat zij voor een groot deel alleen tot hunne uitkeringen in staat zijn door vrijwillige bijdragen van anderen en 2^e omdat zij ook wel eens aan behoeftige niet-leden te hulp komen,' (p. 902)

Ook Van den Hoek Ostende wijst op het 'oorspronkelijke charitatieve karakter' van de zeemanscolleges te Amsterdam (Zeemanshoop) Groningen (Eendracht) en, later, 'Delfzijl, Dordrecht, Harlingen, Den Helder en [Hollum] op Ameland (....).'