Verenigingen voor armenzorg en armoedepreventie in de negentiende eeuw

In tijd van oorlog, het lot van den gekwetsten en zieken Krijgsman door persoonlijke diensten en stoffelijke hulpmiddelen te helpen verzachten, ook dan, wanneer haar hulp wordt gevraagd door oorlogvoerende natiën, terwijl Nederland in den oorlog niet betrokken is. In tijd van vrede, zich uitsluitend tot die taak voor te bereiden, om daarvoor steeds gereed te zijn.

Spoedig vormde ook de zorg voor zieken(verpleging) in vredestijd een vast onderdeel van de doelstelling.

Het voorbereiden van door het Hoofd- en de lokale comité's te verlenen hulp; treffen van maatregelen in oorlogstijd inzake uit te zenden ambulances en bijzondere detachementen; het verkrijgen van een centraal magazijn waar hulpgoederen bijeengebracht en verzonden worden.

Zonder Europese oorlog werd de aanvankelijke beperkte taakopvatting geleidelijk aangepast m.n. de (opleiding tot) het verplegen van zieken werd de belangrijkste activiteit van het Rode Kruis. uitgevoerd door de vrouwelijke leden of de leden van het damescomité.

Dit mede organiseren en financieren werd spoedig de belangrijkste taak van de plaatselijke Comités.

het Nationale Comité of de Vereeniging het Nederlandsche Roode Kruis, opgericht in 1867 en gevestigd te Den Haag onder de naam Nederlandsche Vereeniging tot het verleenen van hulp aan zieke en gewonde krijgslieden in tijd van oorlog.

Gegevens, inclusief de eerste en laatste vermelding, ontleend aan de omschrijving van het verenigingsachief.

ad doelstelling en activiteit:

ontleend aan de data m.b.t. de landelijke vereniging.

ad leden:

medici/verplegers (m/v) en contribuerende niet-medici

ad richtgroep:

krijgsgevangen gemaakte en gewonde militairen en, in vredestijd, zieken en gewonden in het algemeen