Verenigingen voor armenzorg en armoedepreventie in de negentiende eeuw

'vrouwen en meisjes uit zondige of voor haar gevaarlijke toestanden te redden (...) hen in de maatschappij terug te brengen door haar zoveel mogelijk in diensten te plaatsen'

Het bieden van een toevluchtsoord onder leiding van een 'vader' en een 'moeder' aan hen die tot 'slachtoffers van de zonde' gerekend werden: 'ongehuwde moeders, zwerfsters, ontslagen gevangenen en meisjes die niet meer in het ouderlijk gezag te handhaven waren.

De meisjes waren verplicht in het huis mee te werken en voor het eigen kind te zorgen. Voorts werden ze voor een dienstbetrekking opgeleid (strijken, koken wassen etc.).

en is een dochterorganisatie van de in 1895 opgerichte afdeling Utrecht van de Nederlandse Vrouwenbond tot Verhooging van het Zedelijk Bewustzijn, die was opgericht in 1894 en gevestigd te Den Haag.

de vereeniging Talitha Kumi die gevallen meisjes en vrouwen tijdelijk in haar gesticht opneemt.

Neemt, samen met zusterverenigingen, deel aan de christelijke filantropie van de Inwendige Zending. De zusterverenigingen zijn de verenigingen met een Doorgangshuis en verenigingen of commissies 'ter opbeuring’ te Amsterdam, Rotterdam, Utrecht, Leeuwarden, Nijmegen, Leiden, Haarlem, Groningen en Arnhem. Vanaf de 80-er jaren kwamen al deze verenigingen, die enkele of al hun 'gevallenen' naar het Asyl Steenbeek stuurden, bijeen op de 'vluchtheuvel' te Zetten bij dat Asyl.

Het bestuur van de afdeling Utrecht van de Nederlandse Vrouwenbond tot Verhooging van het Zedelijk Bewustzijn

Het eerste tehuis werd geopend in de Kerkstraat te Utrecht in november 1886. In 1891 verhuisde het toevluchtsoord naar de Van Wijckskade H 15, eveneens te Utrecht.

Smissaert, jhr. mr. H., Armenzorg in Nederland  gemeente Utrecht (Amsterdam 1896) p. 330. (in opdracht van de Vereeniging voor de staatshuishoudkunde en statistiek bewerkt door H.S.);

gegevens, inclusief de laatste vermelding, ontleend aan de (inleiding van) de inventaris.

Vermeld in Blankenberg, J.F.L., H.J. de Dompierre de Chaufepié en H. Smissaert, Gids der Nederlandsche Weldadigheid (Amsterdam 1899) 710.