Verenigingen voor armenzorg en armoedepreventie in de negentiende eeuw

1. Het zorgen voor werkverschaffing;

2. het geven van geldelijke voorschotten;

3. het verhuren van kleine arbeiderswoningen voor minder dan f. 30 per jaar.

Nadrukkelijk wilde men geen loze filantropie bevorderen, maar door het aankweken van arbeidzaamheid, zedelijkheid en beschaving de armoede uitbannen.

'De stad zou in wijken worden verdeeld, waarbij iedere medewerker over de behoeftige personen of huisgezinnen verslag aan de hoofddirectie zou uitbrengen.

De hoofddirectie bepaalde vervolgens aan wie hoeveel hulp zou worden gegeven.

De hoofddirectie gaf aan de armbesturen door wie en waar ze gingen helpen.

Er werden magazijnen van aardappelen en grutterswaren, van turf, van oude en nieuwe kledingstukken opgericht. Tevens is er een voorraad van stromatrassen. In deze magazijnen konden velen te werk worden gesteld.

Aan iedere medewerker zouden een of meer behoeftige personen worden opgedragen. (...) Het adagium was: de medewerker stimuleert de mensen tot arbeid, maar helpt met werk, kleding en levensmiddelen wanneer de ingezetene een bewijs kan tonen dat hij hulp nodig heeft. De mensen kunnen zonodig in de magazijnen van de Maatschappij werken, jongens kunnen een vak leren, meisjes kunnen leren naaien en breien.' (Meijer, 242-243)

en is een dochterorganisatie van het Departement Leiden van de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen

Het departement Leiden van de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen.

H.M. de koningin-moeder

Het eerste bestuur bestond uit de heren: J.A. Pluygers, voorzitter, A.Harteveld, thesaurier, en D. du Mortier, secretaris.

H. Meijer, Het vuil, de stad en de dokter (diss. Leiden 2005) 242-243.

De oproep van de secretaris van het departement Leiden van de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen 'Aan de ingezetenen der stad Leyden' was gedateerd 31 oktober 1817.