Verenigingen voor armenzorg en armoedepreventie in de negentiende eeuw

het verleenen van bijstand bij en na het overlijden en teraardebestellen van Nederlandsche en vreemde personen van beiderlei kunne binnen de Gemeente 's Gravenhage, en tot de Nederlandsche Israëlieten behoorende

1. Het kosteloos bijstand verlenen aan onvermogenden in geval van overlijden; 2. het houden van godsdienstige bijeenkomsten, waarin leerredenen worden uitgesproken. (Pimentel)

bestuurleden in 1891:

L. Levison Jz., president, M.S. Winkel, vice-president, B.J. Wallagh, penningmeester en J.E. Davidson, secretaris.

Moses Henriquez Pimentel, 'De weldadigheidsinstellingen onder de Israëlieten te 's-Gravenhage', in: Haagsch jaarboekje voor 1891 voor de Vereeniging Die Haghe (Den Haag 1891).

Ph. Falkenburg, Armenzorg in Nederland 3e deel: Gemeente 's-Gravenhage (Amsterdam 1897) 376. (In opdracht der Vereeniging voor de staatshuishoudkunde en de statistiek bewerkt door Ph.F.).

I.B. van Creveld, Kille-zorg. Driehonderd jaar sociale geschiedenis van joods Den Haag (Den Haag 1997) 219-227.

richtgroep, ook:

stervenden en doden

leden, inkomsten en uitgaven:

'Het aantal leden, bestaande uit p.m. 500, betaalt naar gelang der kerkelijke aanslagen f. 5,20 , f. 7,80 en f. 10,40 per jaar. Uit deze contributie en andere bijdragen, (zooals betaling bij overlijden van niet-geïmmatriculeerden, volgkoetsen, huishuur van aan de instelling toebehoorende huizen enz. worden de uitgaven [van] p.m. f. 4000 bestreden, welke gewoonlijk (met een bate van 2 - à 300 gulden) met de ontvangsten équivaleeren.'

ad leden:

'Het grote verschil tussen de Instelling Gemiloet Chasadiem en de Weldadige Vrouwen-Inrichting Tachrichim was - volgens de directie van de Inrichting- dat de chrewe kadiesje werd gesteund door een groot aantal leden, die tot dat lidmaatschap werd gedwongen, terwijl Tachrichim haar middelen moest krijgen uit vrijwillge bijdragen van een beperkt aantal toegetreden donateurs.' (Van Creveld 224)